Hulpverleners zijn gewend om zich uit te sloven. Door- gaans zetten ze alles op alles om het voortouw te nemen, empathisch te zijn, oplossingen aan te dragen en stap- penplannen te bedenken. In de praktijk blijken deze in- spanningen maar al te vaak tevergeefs, en kan het zelfs gebeuren dat ze emotioneel opgebrand raken. Patiënten zijn namelijk eigenwijs, tegendraads, ongrijpbaar en meesters in het uiten van hun weerstand tegen veran- dering.
Psycholoog Wijnberg loopt al veertig jaar mee in de hulpverlening en heeft een vernieuwende aanpak ont- wikkeld om hulpverleners weer plezier te geven in hun werk. Tegelijkertijd is het een aanpak die de patiënten aan het werk zet, zoals het hoort. Deze aanpak is, te- genstrijdig genoeg, een actieve vorm van niet-helpen, waarbij de hulpverlener op provocatieve wijze zelf zo tegendraads is dat de patiënt wel zijn verantwoorde- lijkheid moet nemen. Uitgangspunt is dat het leven zelf al therapeutisch genoeg is, waardoor de hulpverlener zichzelf zo snel mogelijk overbodig moet maken.