Zo puur als kinderen zijn, zo bedorven zijn diezelfde kinderen als zij eenmaal volwassen worden. Blijkbaar legt de samenleving zoveel druk op dat mensen de behoefte voelen om zich beter voor te doen dan ze in werkelijkheid zijn. In de sociale arena van het dagelijks leven acteren mensen daarom met een masker; en wel om te verhullen dat zij zich onzeker, onwetend, somber, afhankelijk, gekwetst of minderwaardig voelen. En dat geeft weer voeding aan een nieuw probleem, namelijk de angst om ooit een keer door de mand te vallen. Het hebben van een zelfverzekerd imago moet, ten koste van alles, overeind gehouden worden; en dit streven leidt weer tot gepieker, slapeloze nachten en uitputting. Op dit punt aangekomen zijn mensen zichzelf kwijt. Op de stoel bij de psycholoog zeggen zij dan vaak: ‘kon ik maar gewoon mezelf zijn’. Psycholoog Wijnberg legt in dit boek uit dat ‘zijn wie je bent’ tot de mogelijkheden behoort. Tenminste, wel voor een ieder die bereid is om zijn imperfecties onder ogen te zien; en een leven te leiden zonder pretenties. De provocatieve stijl van Wijnberg is ook nu weer onmiskenbaar aanwezig.
Inhoud:
Inleiding
1. Ik ken hier niemand.
2. Ik begrijp er helemaal niets van.
3. Niet zo gauw aan gedacht.
4. Kritiek.
5. Niet mooier dan het is.
6. Sociaal (on)wenselijk.
7. Nee-zeggen.
8. Leven zonder pretenties