Hoe gaat zo'n gesprek met een provocatieve coach nu eigenlijk? Een voorbeeld:
Cliënt (zachtjes): Ik voel me de laatste tijd soms een beetje uitgeblust; ik heb vrij weinig energie.
Coach (afwezig): Huh? Wat zei je?
Cliënt: (nadrukkelijk): Ik zei dat ik me wat uitgeblust voelde!
Coach (gaapt): Het is ook allemaal zo vreselijk vermoeiend, met die vrije markt en die competitie en zo... Al die stress.
Cliënt: Nou, ik was vorig jaar juist zo lekker enthousiast bezig.
Coach: Ja, was… Maar dat is nou toch echt wel over, zo te zien. En waar was je dan trouwens zo enthousiast over?
Cliënt (enigszins beledigd): Over mijn praktijk als teambuilder en trainer.
Coach: Teambuilding? Nee toch?!? Maar dat is een totaal verkeerd product! Dat doet Jan en alleman tegenwoordig.
Cliënt: Nou, niet zoals ik het doe, hoor.
Coach: Nou dan heb je blijkbaar de verkeerde adviseurs.
Cliënt: Hoe bedoel je?
Coach: Als het niet aan het product ligt, dan moet het aan de adviseurs liggen.
Cliënt: Nee hoor, mijn man, Nico, die heeft me van het begin af aan gesteund en geadviseerd.
Coach (verschrikt): Je man?!? Weet je dan niet hoeveel bedrijven daar al kapot aan zijn gegaan, aan dat soort familieverhoudingen?!? Bovendien, wat heb je nou aan mannen? Die denken maar aan een ding. Ja, nou snap ik ook waarom je zo volkomen kapot en uitgeblust bent!
Cliënt (gedecideerd): Ik zei alleen dat ik een beetje weinig energie had! Nou ja, misschien ben ik soms wel wat al te enthousiast…
Coach (toegeeflijk): OK, je bent niet uitgeblust. Overspannen dan...