De anderhalvemetersamenleving mag dan officieel wel beëindigd zijn, dat wil nog niet zeggen dat iedereen, vol overgave, bij elkaar op schoot springt. Nee, het afstand-houden is menigeen zo goed bevallen dat zij afstandsbewust door het leven gaan.
Zo is, meer dan eens, te horen hoeveel blijdschap er is om verlost te zijn van de driemaal-zoenen-verplichting; en is menigeen voornemens om de kus-fanatici op afstand te houden. Door de afstandsregels tijdens de covid-crisis zijn mensen sowieso meer afstandsbewust; en zullen, al dan niet bewust, slalommend door het leven gaan. Ongemerkt zijn allerlei vaste gewoontes opgeheven zoals handen-schudden, knuffelen bij binnenkomst en vertrek en het dicht-op-elkaar-staan of zitten tijdens overlegrondes en gesprekken. In mijn eigen spreekkamer staat een groot doorzichtig scherm tussen mij en de patiënt; en hoeven andere patiënten elkaar niet tegen te komen omdat ik de gesprekken, in tijd, op flinke afstand heb gezet. Hoe fijn is het om te constateren dat ik in de afgelopen anderhalf jaar niet één keer ook maar licht verkouden ben geweest. Ik kan niet anders zeggen dan dat het mij wel bevalt, ook omdat de therapeutische gesprekken kwalitatief niet minder zijn geworden door de afstandsegels. Ter compensatie kijk ik vriendelijker en lach ik net wat uitbundiger, waardoor het contact toch de nodige intimiteit behoudt. Hoe het jou vergaat, weet ik natuurlijk niet, maar ook de geldende hygiëneregels zijn voor mij een blijvertje: handen-wassen, ventileren en de boel schoonmaken en oppoetsen geven mij een opgeruimd gevoel; en houden de besmettelijkheden van andere mensen buiten de deur. Het is een neurose die menigeen allang had, maar vandaag de dag niet meer als overbodig weggezet hoeft te worden. Ook biedt het afstandsbewustzijn wellicht een frisse kijk op de moderne samenleving, die vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw steeds informeler is geworden. Het respectloos gedrag richting leraren, hulpverleners en gezagsdragers is, mede hierdoor, schering en inslag geworden. Wellicht is het een idee om ook meer afstand te creëren door bijvoorbeeld ministers weer als excellentie en docenten bij de achternaam aan te spreken; en is het geen overbodige luxe om jongeren op school te onderwijzen in het deugdelijk gebruik van de woorden ‘U’ en ‘jij’. Zo is afstand-houden niet alleen handig voor het waarborgen van een gezonder fysiek milieu, maar kan het ook bijdragen aan meer beleefde omgamgsvormen. Psychologisch bekeken doet de mens het simpelweg beter wanneer hij voldoende persoonlijke ruimte (‘personal space’) heeft dan wanneer hij diezelfde ruimte moet delen met anderen. Het bekende (vlucht)schuurtje achter het huis is voor menig man nog steeds de ultieme manier om, zo hij wil, ook zijn eigen gang te kunnen gaan, zonder bemoeienis van anderen.
De coronacrisis heeft eenieder veel geleerd; en wellicht ook dat afstand-houden niet echt verkeerd hoeft te zijn. Ik zou zeggen: blijf afstand houden zoals dat prettig voelt; en laat anderen alleen dichterbij als je dat zelf beslist.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties