Zelden schrijf ik over één persoon. Maar vandaag maak ik een uitzondering. En wel omdat Eva dat verdient. Dat weet zij zelf helemaal niet. Ik bedoel, dat zij speciale aandacht verdient. Zij zou dat ook nooit opeisen. Ik bedoel, dat zij de aandacht zou moeten hebben.
Dat hoeft ook niet. Want, zelf geeft zij in het contact zoveel aandacht, dat zij als vanzelf de aandacht trekt. Eva is nog jong en doet volgend jaar eindexamen voor het VWO. Als bijbaantje verkoopt zij nootjes in een speciaalzaak. Door haar ben ik verslaafd geraakt aan pindanootjes. Misschien is het eerlijker om te zeggen dat ik verslaafd geraakt ben aan Eva. En nog specifieker: aan haar lach. Want, als Eva lacht, dan weet ik dat engelen bestaan. Zonder dat zij er doelbewust op uit is, weet zij het alledaags contact tussen koper en verkoper tot een bijzondere ervaring te maken. Vooropgesteld: ik ken haar eigenlijk helemaal niet. Ik bedoel, misschien is zij de grootste kreng tegenover haar vriendinnen. En wie weet is zij als zusje tegenover haar broers onuitstaanbaar en voor haar ouders een nachtmerrie van een dochter. Ik bedoel, de mens heeft vele gezichten; en Eva is misschien alleen maar leuk als zij weet dat zij er geld mee verdient. Zou kunnen. Maar ik denk van niet. Want zo spontaan hartelijk-zijn als zij dat kan, is alleen mogelijk als dat een wezenskenmerk van het karakter is. Bovendien, zij is niet alleen zo vriendelijk tegen mij. Ook haar collega’s en andere klanten worden uitbundig getrakteerd op haar belangstelling, haar enthousiasme en haar opgewektheid. Wat mij betreft mag Eva ogenblikkelijk een cursus opstarten voor klantvriendelijkheid. Want als het om klantvriendelijkheid gaat, dan is dat in de Nederlandse winkel-horeca-cultuur, in algemene zin, droevig gesteld. Laatst nog stond ik één minuut voor openingstijd bij een winkel en tikte op het raam om binnengelaten te worden omdat ik een zwaar apparaat voor een onderhoudsbeurt kwam brengen. Toen ik pas een kwartier later eindelijk werd binnengelaten, zei de winkelier geïrriteerd: ‘als u denkt een speciale behandeling te krijgen door op het raam te tikken, dan heeft u het toch echt mis; misschien kunt u beter een hond nemen en hem een soort gehoorzaamheidstraining geven om uw dominantie te bewijzen’. Kijk, dat zou Eva nou nooit doen. Zij zou de deur al hebben opengedaan op het moment dat ik kwam aanlopen. Over klantvriendelijkheid gesproken. Ondanks de crisis willen mensen best wel geld uitgeven. Maar dan wel als daar iets van oprechte gastvrijheid tegenover staat.
Kent u Eva, maar heet zij anders? Zorg dan dat u haar in alle toonaarden laat weten hoezeer u het waardeert dat zij u zo charmeert. Een mooie oefening in vriendelijkheid van de klant.
we can not leave students alone in their academic life. They need help continuously for learning new things and the absence of assistance means absence of exploring new ideas.
essay writing services
18/01/2015 14:46
(10 jaren geleden)
Mooi geschreven Jeffrey.
Aan de andere kant, waar wensen wij winkel personeel, kassières bijvoorbeeld in een supermarkt, nog een fijne dag of een goed weekend of bedanken hen voor de goede service?
Zelfs als ze stug zijn, misschien murw van ons stug gedrag, dat 8 uur per dag aan hun voorbij komt.
(observeer zelf maar eens als u in de rij van de kassa staat hoe anderen met winkelpersoneel omgaan)
Probeer en verbaas je eens over de reactie van zo een stug iemand die je dan toch oprecht vriendelijk een prettige dag toewenst, in veel gevallen verandert dan hun houding in een oogwenk want dan hebben zij even zo'n Eva/Adam ontmoeting ;-)
Rolf Rosier
11/10/2013 09:13
(11 jaren geleden)
Wat een leuk, positief en inspirerend stukje!
Ik denk dat iedereen wel een 'Eva' (of een 'Adam') kent en het is goed om daar eens bij stil te staan in deze harde tijd waarin botheid en lomp gedrag helaas vaak de boventoon voeren. Voor de 'Eva's' is het dan niet altijd gemakkelijk telkens maar vriendelijk, voorkomend en charmant te blijven. En juist hierdoor onderscheiden zich de ware 'Eva's', door toch maar steeds hoffelijk, vriendelijk en begripvol te zijn.
Ik ken ook een 'Eva'. Haar naam ken ik niet; ik noem haar het ING-meisje, omdat ze voor een ING/Primera-vestiging werkt. Al een jaar of tien en ze is echt geweldig!
Ik sluit me van harte aan bij de oproep van Jeffrey.
En als het ongemakkelijk voelt om uw waardering voor uw 'Eva' (of 'Adam') openlijk uit te spreken, verwijs diegene dan naar deze prachtige column. Of print een kopie en laat die desnoods anoniem achter voor uw Eva. (Wel met bronvermelding uiteraard.)
Theo
08/10/2013 23:05
(11 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties