Moe-zijn als je naar bed gaat, is normaal. En vermoeid-zijn na een grote inspanning, zoals het aanleggen van een lang tegelpad voor het huis, is ook normaal. Maar je hebt mensen die altijd moe zijn, ook al functioneren zij verder prima.
Deze vermoeidheid kan lichamelijk aanvoelen, maar wordt door altijd-moe-mensen eerder beschreven als ‘moe-in-het hoofd’. En voor mij, als psycholoog, dus de taak om te ontdekken wat er dan mis is tussen de oren. Welnu, de kans is groot dat deze altijd-moe-mensen een vorm van hyperbewustzijn hebben ontwikkeld, oftewel: een overdreven gerichtheid op het eigen ‘zijn’, waardoor zelfs het kleinste ongemak (droge lippen) niet aan de aandacht ontsnapt. Deze hyperbewustzijn ontstaat dikwijls na een traumatische gebeurtenis. Tenminste, een gebeurtenis die als traumatisch wordt ervaren, zoals bijvoorbeeld: flauwvallen tijdens een presentatie, wakker worden in de ambulance en van de dokter in het ziekenhuis horen dat je een paniekaanval hebt gehad. Dit overkwam Petra (24). Zij zegt: ‘na dat incident heb ik mij zo geschaamd dat ik lange tijd wat mensenschuw ben geweest, ook al hebben al mijn studiegenoten mij verzekerd dat er verder niets raars aan de hand was’. Vanaf dat moment houdt Petra zichzelf voortdurend in de gaten; en is vooral bang dat mensen haar afkeuren, ook al zou ze niet weten waarom. In hoge mate is haar aandacht vooral gericht op zichzelf: of ze fit is, of ze gezond leeft, of ze zorgzaam is voor anderen, of ze goed gekleed gaat en of ze te hulp kan schieten als anderen dat nodig hebben. Dit alles om ook maar iets van afwijzing of afkeuring te voorkomen. Je hoeft geen psycholoog te zijn om te begrijpen hoeveel inspanning het vraagt om altijd en overal zo alert te zijn. Petra zegt dan ook: ‘als ik ‘aan’ sta, dan sta ik op de hoogste stand; en voel ik mij na een hele dag ook helemaal kapot’. Mensen met deze vorm van hyperbewustzijn hebben, logischerwijs, ook geen tijd en ruimte om een liefdesrelatie te hebben. Zij zijn zo exclusief met zichzelf bezig dat de aanwezigheid van een (intiem) metgezel alleen maar als belastend wordt ervaren. Een behandeling voor deze ‘kwaal’ zal zich in eerste instantie richten op het ontzenuwen van de traumatische gebeurtenis van destijds, maar zal vervolgens alleen maar succes hebben als de patiënt leert om zijn aandacht weer naar buiten te richten. Petra is succesvol aan de slag gegaan met allerhande knutselwerk, met het herinrichten van haar huis en met het volgen van dramaseries. Nu zij zich weer kan ontspannen en alleen maar gezond moe wordt, is er ook weer oprecht plezier in het daten.
Het (dagelijks) leven zelf is al vermoeiend genoeg. Maar als je daarnaast jezelf, bij voortduring, onder een vergrootglas legt, dan put je jezelf volledig uit; en dan vooral in emotionele zin. Gezond leven is daarom: naar buiten gericht zijn.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties