Eén van mijn grootste ergernissen is het gebrek aan waardering voor andermans werk. De timmerman timmert, de schoonmaakster maakt schoon, de leraar geeft les, en iedereen doet net alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Erger nog, de meeste mensen bekijken het werk van anderen met een blik alsof zij het even goed zelf zouden kunnen doen. Het belangrijkste probleem is dat mensen niet de moeite nemen om er eens goed bij stil te staan wat het werk van zijn buurman nu eigenlijk inhoudt, laat staan dat hij er geïnteresseerd naar zou vragen. Ik bedoel, denkt u nou werkelijk dat een willekeurige winkelier alleen maar bij de toonbank staat om zijn kassa te laten rinkelen? Diezelfde winkelier moet voorraden aanleggen, zijn inkopen en verkopen nauwgezet bijhouden, prijsstellingen maken, personeel aannemen, instrueren en begeleiden, de zaak schoonhouden, de boekhouding bijwerken, reclameacties bedenken, onderhoud plegen, investeringen doen in nieuwe technische ontwikkelingen, de concurrentie volgen, klantvriendelijk-zijn, klachten behandelen, winstmarges op zijn producten in de gaten houden, zakelijke risico's nemen maar ook beperken, nieuwe trends volgen, letten op de veiligheid en een prettige werksfeer in zijn winkel waarborgen. Dat alles doet een winkelier, naast u te woord staan en met u af te rekenen. En als u dat eens beseft, dan zou het logisch zijn om diezelfde winkelier te trakteren op een welgemeend compliment voor het feit dat hij met zoveel creatief kunst- en vliegwerk zijn brood probeert te verdienen. Als er al nagedacht wordt over waardering van werk, dan gaat dat in onze hedendaagse samenleving alleen nog maar in termen van geld. Over bankdirecteuren en topbestuurders wordt schande gesproken vanwege hun riante salarissen en extra bonussen, terwijl miljarden in de zorg en het onderwijs wordt gepompt om deze dienstverleners meer aanzien te geven. Overgewaardeerd of ondergewaardeerd, misschien zou al die geldschuiverij minder een rol van betekenis hoeven spelen, als de persoonlijke waardering voor elkaars werk meer zou worden uitgesproken. Feit is namelijk dat zowel de stratenmaker als de hoogleraar en de volksvertegenwoordiger in de Tweede Kamer evenzeer hun werk serieus nemen. Iedereen wil trots zijn op wat hij doet en met zijn inspanningen een verschil maken in het leven van anderen.
De complexiteit van onze huidige maatschappij maakt dat veel beroepen onzichtbaar blijven zoals die van taartenbakker van de Hema of gemeenteambtenaar. Maar, juist daarom is het belangrijk om ook deze mensen in het zonnetje te zetten. Gewoon vragen ‘wat-doe-je-precies' zou het nobele werk van de psychiater een stuk lichter maken.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties