Hoe kan het dat sommige kinderen met zelfvertrouwen rondlopen, terwijl anderen aan alles lijken te twijfelen? En hoe is het mogelijk dat de ene jongvolwassene gemakkelijk keuzes maakt, terwijl de ander zichzelf in een depressie denkt? Natuurlijk speelt erfelijke aanleg een belangrijke rol, maar nog belangrijker is de stem van de ouder.
Een stem die het kind verinnerlijkt en met zich meedraagt terwijl hij zelf het podium betreedt van het volwassen leven. Het beslissend verschil tussen angst en vertrouwen van het kind wordt gemaakt door de basishouding van de ouders. In eerste instantie zal elk kind houvast willen voelen aan vaste patronen en terugkerende rituelen. En als hij zich vertrouwd weet, dan zal hij vroeg of laat nieuwsgierig worden naar het onbekende. Dan vat hij bijvoorbeeld het plan op om zijn woonplaats Eelde te verruilen voor Maastricht om daar medicijnen te studeren. Is de ouderlijke stem er één van angst, dan zal het kind getrakteerd worden op suggestieve vragen zoals ‘wat is er dan mis met Groningen’, of ‘daar in het Limburgse ken je toch helemaal niemand’ en ‘even gezellig thuis een hapje eten is er dan niet bij’. de ouderlijke stem er één van vertrouwen, dan zal het kind eerder open vragen krijgen zoals ‘goh, wat een origineel idee, hoe kom je daar zo bij’, of ‘lekker ver weg van je ouders, is dat wat je het meeste aanspreekt’ en ‘wat een avontuur, hoe ga je dat aanpakken’. Is de ouderlijke stem er één van angst dan is de studentenwoning al uitgezocht en ingericht voordat het kind tijd gehad heeft om er zelf over na te denken. Is de ouderlijke stem er één van vertrouwen, dan zegt het simpelweg: ‘als we niets horen dan gaan we er van uit dat je er zelf wel uitkomt’. Fouten zijn er om van te leren, zo zal iedereen beamen. Maar in de werkelijkheid van alledag weigeren veel ouders hun kinderen de leerschool van het vallen-en-weer-opstaan. Zij projecteren hun eigen angsten en twijfels op de kinderen, waardoor de kinderen op hun beurt mentaal getraind worden om overal beren op de weg te zien. Ja. En dan is zelfs de keuze tussen wit of bruin brood een probleem. Psychologisch gezien is het simpel: ziet de ouder in zijn eigen kind een kwetsbaar wezen, dan zal het kind zich ook kwetsbaar voelen. Het omgekeerde is gelukkig ook waar. Ziet de ouder in zijn kind een veerkrachtig wezen, dan zal het kind zichzelf als iemand voelen die wel wat kan hebben.
Ouderlijke betrokkenheid blijft de wens van ieder kind. Aan ouders de schone taak weggelegd om het verschil te snappen tussen zorgelijke bemoeizucht en oprechte nieuwsgierigheid. Dat is het verschil tussen angst en vertrouwen.
This is a wonderful article, Given so much info in it, These type of articles keeps the users interest in the website, and keep on sharing more ... good luck.
golden shaded
30/06/2015 14:20
(9 jaren geleden)
Excellent post. It makes me realize the energy of words and pictures. I learn a lot, thank you! Wish you make a further progress in the future.
write my paper
29/06/2015 16:38
(9 jaren geleden)
Do you wanna expand your horizons and gain new experiences? Please do not hesitate to contact us.
uk essay writers
18/06/2015 16:25
(9 jaren geleden)
This post is really informative and you have posted such precious and informative article which gave me lot of information.
uk essay writing service
24/04/2015 09:28
(9 jaren geleden)
Now education is not only mandatory for the sake of getting job and better future but also require for the sake of peaceful nation. For having peaceful nation, mental capability is require and it can only come with education.
custom essays writing services
07/04/2015 19:18
(9 jaren geleden)
Dit weet ik, snap ik en hier ben ik het mee eens, maar je ouders verander je niet en ik vind dat je sowieso niet een ander moet proberen te veranderen.
Wat kun je of is prettig om te doen als dat kind zijnde?
Een kind als resultaat van zorgelijke bemoeizucht
24/07/2014 15:51
(10 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties