Wie apen en beren op de weg ziet, is iemand met overdreven angst voor wat hem in het leven te wachten staat. In werkelijkheid ziet niemand ook maar één aap of beer op de weg, waardoor het een gegeven is dat het wèl zien van apen en beren op de weg een nutteloze geestelijke exercitie is, oftewel: je kunt wel uitgaan van het ergste maar het is onzinnig en overbodig.
Op mijn eigen spreekuur neem ik alle ‘gespotte’ apen en beren heel serieus; iets wat mijn angstige patiënten op prijs stellen omdat zij door de buitenwacht dikwijls als aanstellers worden weggezet. Zijn de apen en beren eenmaal geïdentificeerd, dan ga ik nog een stapje verder door patiënten aan te moedigen zowel de apen en de beren de hand te geven; en samen met hen op te trekken. Is de vriendschap tussen mens, aap en beer gesloten dan is het de bedoeling voor altijd samen te werken met als doel om nooit weer als vijanden tegenover elkaar te staan. Nu zal de lezer ondertussen denken dat ik alleen maar leuk met woorden kan goochelen, maar bovenstaand verhaal heb ik eerlijk gejat van één van mijn ‘sterpatienten’. Hij heet Mark (25). Meer dan een jaar geleden kwam hij voor het eerst tegenover mij zitten; en wat ik zag was een in elkaar gedoken bang vogeltje. Hij klaagde over paniekaanvallen, gebrek aan levenslust; en keek de wereld in alsof ieder moment een duister figuur hem om het leven zou kunnen brengen. Ik schreef hem veel rust voor en zelf bedacht hij allerlei tuinklusjes om zijn angstige gedachtepatronen een beetje af te leiden. Door elke dag ook een beetje in zijn eigen bedrijf te werken, voelde hij houvast in die structuur en gaandeweg de tijd kwam ook zijn levensenergie terug. Wat bleef waren de grote hoeveelheid apen en beren. Een terugkerende angst was die van afgeluisterd te worden waarmee bekenden en onbekenden informatie zouden vergaren om daarmee slecht over hem te denken; en alleen de gedachte daaraan vervulde hem met afschuw. Welnu, onderhand heeft hij een handige handelswijze ontwikkeld om snel te checken of de kust veilig is (deuren dicht, ramen dicht gordijnen dicht, mobieltjes uit en uit zicht van hangende camera’s); om vervolgens zijn normale eigen gang te gaan. Mark zei onlangs letterlijk: ‘ik heb mijn apen en beren de hand geschud en afgesproken dat wij voor altijd zouden samenwerken’, waarna hij concludeerde: ‘die samenwerking zorgt er nu voor dat ik veel meer innerlijke rust ervaar omdat ik weet hoe ik mij in de wereld van vandaag veilig kan voelen’.
Nu zal iedereen zijn eigen apen en beren zien; en ik zeg: ‘jaag ze niet weg, blijf in gesprek en zorg dat je samen tot een werkbare relatie komt’. Zelf doe ik dit ook door (heel) vaak met mijn (klein)kinderen te bellen. Voor mijn eigen gemoedsrust.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties