De diagnose van autisme wordt bij volwassen mannen zelden gesteld. Dit heeft vooral te maken met het feit dat mannen niet aan zichzelf lijden. Zij hebben geen oog voor hun tekortkomingen en vinden het lastig ergens een probleem van in te zien. Zo bekeken is vrijwel elke man minstens als autistisch-light (AL) aan te merken.
En dat alleen al door zijn gebrek aan zelfreflectie. Als de AL-man zich al aanmeldt voor therapie, dan komt dat door zijn vrouw. Haar frustraties lopen vaak zo hoog op dat zij in ieder geval wil weten of zijn eeuwige kreet ‘zo ben ik nu éénmaal’ terecht is of een slap excuus. Het mag dan ‘light’ heten, de vrouw van een AL-man kan het zwaar hebben. Het gaat om subtiel verborgen gebreken die uiterst langzaam maar steeds duidelijker aan het licht komen. Meestal is het gezinsleven dan al in volle gang, waardoor de vrouw zich gevangen weet tussen de neiging enerzijds om op te vlucht te slaan en anderzijds haar gevoel van verantwoordelijkheid om de boel op de rit te houden. Sommige AL-mannen hebben een woordenvloed dat bol staat van clichés zonder dat zij iets wezenlijks zeggen. Andere AL-mannen hebben juist helemaal geen woordenschat en komen niet verder dan stereotype uitspraken als ‘het zal allemaal wel’ of ‘ik zeg maar zo, ik zeg maar niks’. Sommige vrouwen typeren hun man als een aartsleugenaar: ‘pas na jaren kwam ik er achter dat hij enorme schulden had gemaakt; en dat zonder mij ooit ergens over in te lichten’. Sommige AL-mannen zijn voor buitenstaanders bijzonder gevat, maar de vrouw heeft te maken met een man die om alles lacht. Zo kan hij het zelfs brullen van plezier als haar hele kast met porselein omvalt alsof het om een filmscène uit Laurel en Hardy gaat; een manier van doen waardoor zij zich in niets serieus genomen voelt. Centraal bij AL-mannen lijkt daarom het onvermogen om zich enige voorstelling te maken van hoe de ander zich voelt (gebrek aan empathie). De AL-man kan zo dralen bij het opstaan of het aan-tafel-komen dat alles, bij voortduring, in de soep loopt. Dat hij met zijn houding de vrouw in de problemen brengt omdat de kinderen ook hun aandacht vragen, is iets wat de man niet echt kan beroeren. Hij heeft meestal één of andere excentrieke hobby zoals het verzamelen van vogelveren of het natekenen van vrouwen in strandtenue; een hobby waar de man zo in opgaat dat hij de rest van de wereld met gemak kan vergeten.
Misschien dat ooit zijn emotionele onbereikbaarheid haar in hem aantrok. Maar op termijn kan zij zelfs een simpel volwassen gesprek wel vergeten. En hij heeft geen flauw benul waar zij zich over opwindt.
Ik ben meer dan blij met het hebben van mijn familie weer terug na 5 jaar van gebroken huis. Ik heb gebladerde met mijn man al jaren met pijn, verdriet en schande, hoeft hij niet de zorg over onze kinderen en ik, liever dan hij buiten zijn eigen huis en dit echt brak ons huis. Ik ging naar plaatsen op zoek naar hulp, maar het probleem nog steeds tot en met 2 dagen geleden i over getuigenissen van hoe Doctor Ororo heeft bijgedragen aan mensen kwamen dus ik contact met hem en hij verzekeren me dat hij mijn probleem op te lossen met zijn ban en ik zal zien resulteren binnen 12 tot 16 uur. Ik volgde zijn instructie, gebeden en vertrouwde hem en vandaag mijn huis is zo rustig als hoe ik wil dat het is. Doctor Ororo is echt en ik maakte een gelofte om de wereld te vertellen over hem en ik zal getuigen op het internet zo veel als ik kan hier is mijn nummer (+17726004686) tekst mij voor elke vraag. Is uw huis of huwelijk kapot? heb je vriend / vriendin je weggaat? Contact Doctor Ororo voor hulp via e-mail: (doctorororospelltemple@outlook.com) of website: (http://doctorazuaworldofpowerfulspell.webs.com) of via WhatsApp: (2348068784784)
Claris
07/12/2016 10:11
(8 jaren geleden)
Ik herken mijn vriend hier helemaal in echt exact.
Ik heb nu al een aantal jaar een relatie met hem en ondersteun hem zoveel mogelijk omdat hij ook veel last heeft van spanningen en stress,maar ik ben onderhand helemaal op.
Ik ben erg onzeker geworden,voel me vaak depressief en zie het soms allemaal helemaal niet meer zitten.
Na de buitenwereld toe speelt hij vaak een rol en ziet niemand iets van de grote problemen die ik in de relatie ervaar.
Hij onderneemt weinig in de relatie,neemt geen Inergatief en doet het liefst zoveel mogelijk zijn eigen dingen.
Weinig empathie,weinig belangstelling voor de ander,kan soms heel bot en nors overkomen en is heel snel boos en geiriteert.
Ik heb soms het gevoel dat ik op eieren moet lopen om geen spanningen en stress te veroorzaken.
Het is soms zwaar heel zwaar,en ik weet soms niet meer wat ik moet doen.
sabine
27/05/2015 14:21
(9 jaren geleden)
Wat fijn om dit artikel te lezen, 1 en al herkenning. Wellicht zal het voor de 1 anders 'lezen', maar laten we elkaar daar niet op afbranden.
Het is zoals het is.....we kunnen niet in elkaars leven kijken, laten we respectvol met elkaar omgaan. We hebben elkaar zo nodig!
Doordat onze jongste zoon onlangs gediagnosticeerd is, vielen er vele kwartjes bij mij, echtgenote van.
Ik ben er veel over gaan lezen, ben naar een praatgroep geweest van st. MEE. Er is na mijns inziens zo weinig nog bekend over deze problematiek, wat maakt dat de buitenwereld er niet mee om kan gaan.
Voor de vrouw kan dit het gevoel geven dat ze er alleen voor staat. Immers, iedereen weet het beter?!
Wat ik heb geleerd is om bij jezelf te blijven, je eigen pad hierin te gaan volgen.
Rosanne
29/04/2012 11:18
(13 jaren geleden)
http://mieja.punt.nl/..
Mia
05/03/2012 23:42
(13 jaren geleden)
Onze zoon kreeg diagnose, autisme, mijn man op latere leeftijd (54) Asperger, nu pas begrijp ik het gedrag van mijn schoonvader. Autisme wordt door de mannelijke lijn doorgegeven. Een goede psychiater vertelde mij ooit, dat ik niets maar dan ook niets van mijn man hoefde te verwachten, het is zo. mij werd verteld dat autisme loopt van een klein beetje sociaal onhandigheid tot de klassiek autist. Zo verklaart vallen we met zijn alle onder de noemer Autistisch. Het is de manier waarop je er mee weet om te gaan, last van hebt. In mijn relatie ervaar ik het als een gemis dat er geen empathie is van mijn mans kant. Ik moet het hebben van vriendinnen die met hetzelfde bootje moeten roeien. de MEE-groep organiseert cursussen voor de partner van een autistische man of kind. Hier heb ik veel aan gehad, ik leerde beter te kijken, luisteren en anders te communiceren, makkelijk is het nog steeds niet, maar informatie heeft mij heel veel geholpen. Vooral een doelgroep die je met 1 woord volledig begrijpt, die is er dus !
heel veel sterkte vrouwen en mannen
yvonne
03/03/2012 14:12
(13 jaren geleden)
Echt weer zo'n stuk om de vrouwelijke lezers een beetje te plezieren. Eindelijk een kapstok voor de dames om hun probleem (in dit geval de AL man) aan op te hangen.
Zo bekeken is vrijwel elke man minstens als autistisch-light (AL) aan te merken.
Als een dusdanig grote groep (vrijwel elke man) deze "afwijking" vertoont is het misschien wel normaal gedrag en zijn de enkelingen die het niet vertonen afwijkend.
En als dat storend is in de omgang komt dat eerder door de fundamentele verschillen tussen man en vrouw. Die los je echt niet op met een therapie.
Ruski
01/03/2012 12:12
(13 jaren geleden)
Het stuk uit de telegraaf is mij uit het hart gegrepen.
Alleen over Alleen het lachen om de porcelein kast zit er niet in en ook de schulden niet. Verder is het net of ik het geschreven heb..Wat Mia zegt is toch wel waar. De vrouw doet er goed aan om in therapie te gaan. Zelf heb ik 'Zijnsorientatie " gedaan om mezelf weer terug te vinden. Verder heb ik een aantal ochtenden bijgewoond voor mensen met een partner die alzheimer heeft. Daar heb ik erg veel aan gehad.De niet zieke partner moet veranderen want degene met AL is daartoe niet instaat. Dat kan hij of zij niet.Het "niet snappen "syndroom. Dat heb ik van Rene Diekstra en ook dat klopt helemaal.
Als je praat is het of je tegen een blok beton aan het praten bent. het komt gewoon niet binnen en je wordt niet begrijpend aangekeken.Je kunt boos worden, huilen hard praten , het heeft geen enkel effect. Gelukkig kan ik het nu langs me af laten glijden en daardoor is de sfeer in huis er een stuk beter op geworden. Het lag altijd aan mij en nu niet meer. Ik sta er nu boven en kennelijk wordt dat op prijs gesteld. Zelf heb ik 2 x op het punt gestaan om te scheiden, zo slecht ging het. Ik heb nu een eigen slaapkamer en een eigen woonkamer en dat werkt geweldig. Gemist wordt ik niet. ( denk ik )
Ik hoop dat iemand er wat aan heeft maar dat lukt allemaal niet in een paar maanden. Dit heeft bij mij jaren geduurd. Heel veel succes !!!
Rineke van Veen.
29/02/2012 23:33
(13 jaren geleden)
Herkenning alom! En diep respect voor mijn echtgenoot die, pas op zijn 71e, gediagnostiseerd werd (hij is nu 76!) omdat onze kleinzoon een adhd'er bleek en men wilde zien waar het vandaan kwam! De diagnose was een klap voor manlief, maar "kwartjes vielen" toch ineens. Deze man heeft toch maar 32 jaar voor een multinational over de wereld gereisd met alle onregelmatigheid waar hij in wezen helemaal niet tegen kan.
Als vrouw vind ik het vaak heel, heel moeilijk!
Mis ongelofelijk de empathie....
Ik zou zo graag over het alles met een paar oudere vrouwen over onze ervaringen mailen.
Niet om over onze mannen te gaan klagen, maar om ons over te verbazen en ons, met elkaar, dingen af te vragen.
Als je ook wat ouder bent en je zou het ook fijn vinden om met mij erover te mailen, mijn email-adres is saflo@xs4all.nl
saflo
29/02/2012 09:21
(13 jaren geleden)
dit is voor mij heel herkenbaar. Moelijk om met zo'n man te leven
marijke
28/02/2012 21:12
(13 jaren geleden)
@Vlinder,waarom lachen ? :|
Mia
28/02/2012 19:22
(13 jaren geleden)
1 2 volgende »
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties