De Nederlander behoort niet tot de meest beleefde soort. Toch valt hier en daar nog wel enige keurigheid te ontdekken. ‘Goedemiddag’, ‘alstublieft’, ‘dankuwel’, ‘graag gedaan’ zijn beleefdheden die vooral tussen onbekenden te horen zijn. In de privésfeer is het, merkwaardig genoeg, een heel ander verhaal.
Hoe dichter mensen tot elkaar staan, hoe onbeleefder is de bejegening. Deze onbeleefdheden kunnen schreeuwerig van aard zijn, maar veel vaker is er sprake van subtiele onvriendelijkheid: geen voelbaar oogcontact maken als er een vraag wordt gesteld, mompelend afkeuren als er een verzoek wordt gedaan of gewoon weglopen als een huisgenoot toenadering zoekt. Vooral tussen huwelijkspartners is er vaak een totaal gebrek aan elementaire beleefdheid. Kijk maar op straat: de fysieke afstand tussen het koppel is gelijk aan het aantal jaren dat zij getrouwd zijn. Geen wonder dat één van de tweetal zal verzuchten: ‘je bent nog aardiger tegen de pizzabezorger dan je ooit tegen mij bent’. Het is deze vervreemding tussen zogenaamde levenspartners die ten lange leste kan leiden tot een echtscheiding. Desgevraagd doen scheidingskandidaten uitspraken als ‘zij ziet mij gewoon niet meer staan’ of ‘ik geen zin meer om als een vaatdoek behandeld te worden’ en ‘zelfs een vriendelijke begroeting bij thuiskomst kan er niet meer vanaf’. Als ik in mijn praktijk het onderwerp van (on)beleefde bejegening aan de orde stel, worden de meest inventieve redenaties opgehangen: ‘tja, als je elkaar al zo lang kent, dan is het toch logisch dat je geen formaliteiten meer uitwisselt’ of ‘in mijn eigen huis en in mijn eigen tijd wil ik gewoon mezelf zijn, dat moet de ander gewoon kunnen accepteren’ en ‘ik hou niet van dat opgeprikt gedoe, daarom ga ik ook niet meer naar de kerk’. Deze houding van labbekakkerige informaliteit is zo gewoon geworden dat het ook niet meer mag verbazen dat hulpverleners, treinconducteurs en baliemedewerkers zo agressief worden benaderd. Wie van huis uit geen voorbeelden van beleefde omgang kent, zal zich ook buitenshuis niet weten te gedragen. Nu heeft het woord ‘beleefd’ een bijsmaak van gereserveerdheid (geen emoties) en afstandelijkheid. Maar wie zich doelbewust inzet om zijn medemens te ‘beleefden’, zal hiermee juist laten zien dat hij een liefdevolle en verbindende omgang voorstaat. Beleefdheid met voorbedachte rade staat bol van respect, empathie en genegenheid; en is daarmee ook een omgangsvorm die tegemoet komt aan het verlangen naar erkenning; een verlangen die ieder mens koestert.
Psychologisch gezien is beleefdheid niets anders dan een vorm van liefdevolle zelfbeheersing. Laat nu juist deze menselijke kwaliteit de basis zijn voor sociaal succes; en al helemaal in huiselijke kring.
Very nice post. I just stumbled upon your blog and wanted to say that I have really enjoyed browsing your blog posts.
frp bypass apk
10/03/2018 12:11
(7 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties