Wie ooit op school is blijven zitten, weet hoe vervelend dat is. Tegelijkertijd is het een tegenslag met één groot voordeel: herhaling maakt de zittenblijver op slag de beste van de klas. Van kneus tot knaller is dan weer een ervaring die voor herhaling vatbaar is. Toch heeft onze samenleving iets tegen mensen die blijven zitten.
Zittenblijvers worden gezien als star en ongemotiveerd. Bij voortduring wordt iedereen aangespoord om zich te blijven ontwikkelen, om mobiel te zijn; in ieder geval niet om te blijven zitten waar hij zit. Want, wie blijft zitten komt niet verder. Wie niet verder komt, blijft achter. En achterblijvers tellen niet mee. Nu moet ik wel bekennen dat ik mijn best gedaan heb om over te gaan; net zoals ik mijn eigen kinderen heb aangespoord om steeds een stapje verder te komen dan ze al waren. Desondanks staat het mij steeds meer tegen wanneer (jong)volwassenen praten over het ‘werken aan hun CV’, of ‘een opstapje naar meer’ en ‘het uitzetten van een traject om te komen tot een goede carrièreplanning’. Deze instelling leidt er toe dat een baan als kelner, postbode of fietsenmaker niet meer als volwaardig wordt gezien. Maar het gaat nog verder dan dat: wie onderwijzer is moet pedagoog worden, wie afstudeert moet promoveren en wie het nieuws presenteert moet ooit een eigen programma krijgen. Mensen die gewoon hun werk doen kunnen en mogen niet tevreden zijn met wat zij doen. Hun werk is een tussenstap naar iets wat meer perspectief (= geld) biedt. Geen wonder dat het zo slecht gesteld is met de dienstverlening in Nederland. Niemand die er belang bij heeft om de klant te bedienen. Er wordt alleen maar gewerkt om zo snel mogelijk weer weg te kunnen. Hetzelfde verschijnsel is ook waarneembaar in relaties. Mensen ontmoeten elkaar niet om aan elkaar vast te blijven zitten. Nee, mensen ontmoeten elkaar om andere mensen te leren kennen die weer de juiste mensen kennen om verder te komen. Zo is iedereen aan het netwerken waardoor de belangstelling voor elkaar niet opgevat moet worden als oprechte, persoonlijke belangstelling, maar eerder als een noodzakelijk kwaad om uiteindelijk tot iets goeds te komen. Ook mag u niet blijven zitten in uw eerste woning. De bedoeling is dat u doorstroomt, plaats maakt voor nieuwkomers en iets aanschaft wat u net niet kan betalen. Want de rode cijfers op uw bankrekening zijn een stimulans om u zelf nog verder te ontplooien in de richting van een beter, een creatiever en vooral een maatschappelijk ontwikkeld leven.
Mijn schoonmaakster Vivian is een geweldige moeder en slim bovendien. Elke keer als zij weer geweest is, vraag ik voor de zekerheid of zij nog terugkomt. Gelukkig voor mij is zij een kundige zittenblijver.
U zult ook een keer zelf kunnen schoonmaken,toch???
Margit
Margit
13/10/2017 10:12
(7 jaren geleden)
Well It depends on how people take it. Repeaters have best opportunity to claim first position in the class.but also if he is serious then why he is repeating.
Lifehack college article
31/10/2016 09:45
(8 jaren geleden)
Mooi principe. iedereen is geneigd te groeien tot het niveau van zijn eigen onvermogen
Marco Bakker
21/11/2011 20:31
(13 jaren geleden)
Zeer mooi geschreven. Steeds vaker valt me op dat mensen weinig respect hebben voor echte vakmensen zoals verzorgers, fietsenmakers en schilders. En dit terwijl zij vaak meer waarde toevoegen dan menige carrièretijger. Groei hoort ondergeschikt te zijn aan passie.
Marco Bakker
19/11/2011 16:02
(13 jaren geleden)
Wederom een mooie analyse van het menselijk gedrag!
Jan Kok
14/11/2011 14:28
(13 jaren geleden)
Heerlijk die columns van jouw, je schrijft zo lekker nuchter en zo herkenbaar, ik mag dat wel. Ga vooral door !!
Groetjes Nicolette
Nicolette Goosens
14/11/2011 13:58
(13 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties