Je bent jong en je wilt wat. Of je bent al wat ouder en je blijft wat willen. Allemaal prima. Helemaal geen punt. Probleem is alleen dat mensen, jong of al wat ouder, zich zelden realiseren dat met al dat willen een reeks van verplichtingen te wachten staat. En voordat je het weet wordt je geleefd door datgene wat je, in vrijheid, besloten had te willen.
Voor het gemak neem ik de citruspers als voorbeeld. Nu is het handige aan een citruspers dat je een dergelijk apparaat gewoon kunt aanschaffen. Dat doe je online of wellicht op een huishoudbeurs; vooral omdat die citruspers zo mooi werd gedemonstreerd. Sinaasappeltje doormidden, twee helften na elkaar in de citruspers en huppakee je hebt lekker vers en frisse sinaasappelsap. Je neemt het apparaat mee naar huis; en daar staat dat ding mooi te wezen. Op het aanrecht heeft de citruspers een prachtige industriële uitstraling; en ook je partner (in crime) zegt: ‘goh, wat staat dat ding daar mooi’. En voor een moment ben je apetrots op je aankoop. Eerst wist je helemaal niet dat je een citruspers wilde hebben, maar toen je het apparaat zag, was het liefde op het eerste gezicht. En hoe fantastisch is het wel niet dat je, vandaag de dag, gewoon kan aanschaffen wat je in het vizier krijgt. Maar dan gebeurt het: kijkend naar het apparaat besef je ineens dat het apparaat zelf ook wat wil: namelijk heel veel citrusvruchten om te kunnen persen. Als het apparaat een stem had, dan zou hij (of is het een zij?) zeggen: ‘hallo, ik sta hier al een tijdje niks te doen; zou je niet eens wat citrusvruchten kunnen kopen zodat ik mij zelf nuttig kan maken’?! Zo gezegd, zo gedaan; en de volgende keer dat je in de supermarkt bent, koop je een kar vol persbare vruchten: grapefruits, citroenen, sinaasappelen, limoenen, pomelo’s en mineola’s. En thuisgekomen leg je al die mooie vruchten op de grote fruitmand. Na een willekeurige combinatie van citrusvruchten te hebben geperst, volgt een hele nieuwe ervaring: het schoonmaken van de citruspers. Gelukkig niet heel erg ingewikkeld, maar toch nog net wat meer werk dan je van te voren ooit had kunnen bedenken; en dat vooral omdat kleine stukjes vruchtvlees overal en nergens aan blijven plakken. Eenmaal schoon gemaakt, prijkt de citruspers blinkend nieuw als vanouds; en heb je echte voldoening doordat je zelf je eigen verse sap hebt gemaakt.
Maar het duurt niet lang of de aanblik van de citruspers roept gevoelens op van tegenzin en drukkende verplichting. Nadenkend besef je nu dat jij, als het ware, wordt geleefd door de citruspers: niet jij hebt macht over de citruspers, maar de citruspers heeft macht over jou. Om het probleem op te lossen, verdwijnt het apparaat in de kast. Wat niet ziet, wat niet deert.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties