Er zijn twee soorten mensen: de ene soort is altijd wel iets aan het doen terwijl de andere soort achterover leunt om commentaar te geven. Nu heeft de laatste groep niet echt veel aanzien. Zelfs professionele commentatoren worden vaak met de nek aangekeken omdat zij makkelijk praten hebben.
Het is nog altijd lastiger om iets te doen, dan er commentaar op te geven. Zo is de gebruikelijke redenatie. En eerlijk is eerlijk: die redenatie bevat wel een kern van waarheid of zoals het bekende spreekwoord luidt: ‘de beste stuurlui staan aan wal’. Ik bedoel, het is altijd nog net iets lastiger om een vioolsonate van Beethoven ten gehore te brengen dan te zeggen dat de violist er helemaal niets van begrepen heeft. Toch heeft de grote groep van commentatoren die onze planeet rijk is dikwijls een serieuze levensopvatting. Zij verdiepen zich in de materie en hebben de overtuiging dan hun kritische blik toch echt wel een bijdrage kan leveren aan de kwaliteit van leven. Zij staan zich er op voor dingen te zien, te horen en te voelen die de bezige bijtjes niet in de gaten hebben. Dat kan ook niet omdat die bezige bijtjes zo opgaan in hun bezigheden, waardoor de commentaren automatisch toegevoegde waarde hebben. In die zin geeft het geen pas om al die fanatieke commentatoren als gemakzuchtige kletskousen af te doen. Mannen hebben vrouwelijke commentaar nodig om beter voor de dag te komen, leidinggevenden hebben secretarieel commentaar nodig om niets aan het toeval over te laten en politici hebben journalistiek commentaar nodig om de bevolking te geven waar zij recht op hebben. Nee, commentaar-geven mag dan gezien worden als gemakkelijk, het tegendeel is eerder waar. Wie commentaar geeft, laat niet alleen zijn betrokkenheid zien, maar heeft uiteindelijk alleen maar het beste met iedereen voor. Een goede commentator treedt niet op de voorgrond om het beter te weten, maar zal zijn kennis, ervaring en kritische zin juist willen inzetten om alles wat misschien al goed is toch op een hoger plan te brengen. Zo bekeken is het een jammerlijke zaak dat de ene groep (de doeners) de andere groep (de commentatoren) zo weinig serieus nemen. Want zouden zij dat wel doen, dan zou op alle fronten een heel stuk beter worden gepresteerd. Mijn vrouw zei laatst terecht: ‘wat was er van je terecht gekomen als ik niet de moeite nam om je van commentaar te voorzien’.
Doeners mogen blijven doen waar zij goed in zijn. Maar luister ook eens naar het commentaar. Niets is zo goed dat het niet beter kan.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties