Bangeriken gaan conflicten uit de weg; en worden gezien als mensen zonder ruggengraat. Tenminste, dat is de visie die door psychologische correcte deskundigen wordt gehanteerd. Onzinnig, vind ik. Want wie handig weet te manoeuvreren om de sociale brandhaarden en mijnenvelden heen, leidt een harmonischer leven.
En een harmonisch leven is tevens een gezonder leven. Nu zijn er wel lieden die er een bijzonder genoegen in scheppen om anderen op de kast te jagen. Ik heb het over verbale terroristen die zo op macht belust zijn dat zij zichzelf op de borst slaan als er weer eens een conflict is opgelaaid. Zo bekeken zijn het gewoon pyromanen: onzichtbaar steken zij ergens de brand in om op afstand te kunnen genieten van alle ellende die zij veroorzaken. Het zal duidelijk zijn dat ik dan praat over een kleine groep ellendelingen. De meeste mensen zitten helemaal niet te wachten op een conflict, simpelweg omdat er dan weer zoveel energie gestoken moet worden in een oplossing ervan. Zo zal iedereen in huiselijke kring het wel eens meemaken dat om iets onbenulligs (man vergeet bij het weggaan de achterdeur op slot te doen) de pleuris uitbreekt. Als diezelfde man het conflict vermijdt door meteen zijn welgemeende excuses aan te bieden (‘dom van mij, sorry, ik zal er voortaan beter op letten’), dan heeft de normale, huiselijke gezelligheid weer een kans. Maar als diezelfde man (wellicht ingefluisterd door een psychologisch correcte therapeut) de confrontatie aangaat (‘alsof jij altijd zo perfect bent’), dan zijn de rapen gaar; en kan zomaar een heel weekend van echtelijke spanningen het ook voor de bijbehorende kinderen verpesten. Bijkomend probleem is ook dat een uitgevochten strijd nooit een mooi resultaat heeft, vooral omdat er altijd één verliezer is. En die verliezer zal, op termijn, altijd weer uit zijn op revanche. Nu is het opzoeken van de confrontatie wel een fenomeen dat het goed doet tijdens sportevenementen; en daarom ook zo mooi om naar te kijken. Maar in de dagelijkse omgang geven confrontaties alleen maar negativiteit en knagend uitstel van samenwerking. Vervelend is ook nog eens dat elk onopgelost conflict aan het menselijk gemoed blijft plakken; en is daarmee een verschijnsel die te vergelijken met alles wat niet af en rond is. Harmonie brengt het brein in het toestand die geschikt is voor optimale concentratie, terwijl disharmonie zo afleidt dat zelfs de meest eenvoudige taken niet meer kunnen worden volbracht. Een blij hoofd functioneert gewoon beter.
Op mijn eigen spreekuur komen veel mensen die zich ervoor schamen om toe te geven dat zij bemiddelend, tegemoetkomend en conflictmijdend van aard zijn. Voor mij is het dan een feest om hen duidelijk te maken dat zij juist trots moeten zijn op hoe zij zijn. Er moet toch iemand zijn die de vrede bewaart.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties