Vandaag is dan die dag; de dag, die traditiegetrouw als meest deprimerende dag van het jaar geldt. Zaten mensen al in de put door Corona, dan wordt er op deze Blue Monday nog een schepje bovenop gedaan; en kan er met recht gesproken worden van de Corona Blues.
Alhoewel. Wellicht zijn mensen al zo gewend aan een lage energiestand, een gebrek aan initiatief, aan het gepruttel in en om het huis en aan het gebrek aan enig positief geluid, dat deze Blue Monday, in de al bestaande grijsheid, gewoon verdwijnt. Ik bedoel, hoe uitzichtlozer kan het worden als de Corona-ellende, al twee jaar voor deze Blue Monday, de toon heeft gezet. Eén Blue Monday meer of minder, dat maakt dan helemaal niets meer uit. Wat dat betreft is vandaag misschien eerder een dag om lekker uit te kijken naar een reguliere Blue Monday; eentje die voluit kan worden ervaren als een echte domper; een dag die komt na een reeks van bruisende feestdagen, na een serie van flink knallende vuurwerksessies, na een sportwedstrijd vol hossende mensen en na periode van seks, drugs en rock & roll. Ja, als dan die ene Blue Monday komt waarop alles in één diepzwart gat valt, dan kun je er misschien juist van genieten; en wel omdat het zo lekker voelt om even verlost te zijn van alle overprikkeling en sociale verplichtingen. En zo kan het gebeuren dat deze lange periode van Corona Blues alles in een ander perspectief zet; met als belangrijk resultaat dat, misschien al volgend jaar, één traditioneel dieptepunt kan worden beleefd als een feestje omdat we er dan ook echt aan toe zijn. Over ander perspectief gesproken: daar is in deze Coronatijd totaal geen gebrek aan: leren zien van wat er is, in plaats van wat er niet is, het doen met wat je hebt in plaats van wat je niet hebt, het belang inzien van een goede hygiëne en het voordeel van gepaste afstand (geen drie zoenen) kunnen houden van (akelige) mensen, het verliezen van je baan om daarmee gedwongen te worden tot creatieve, nieuwe oplossingen en het ontdekken van verlangens waarvan je niet eens wist dat het verlangens waren. Jawel, mensen die buiten de Coronatijd om, weten wat een depressie is, hebben hun lesje al geleerd; en kennen de waarde van langzaam leven, van het volgen van vaste rituelen, van het kieskeurig-zijn in je sociale contacten en van het accepteren dat het brein soms in staking gaat. Voor deze lieden is één enkele Blue Monday een peulenschil; en kunnen juist lachen om de mensen die er moeite mee hebben.
De Corona Blues treft vooral de vele ondernemers. Vooral zij zullen verlangen naar gewone tijden; tijden waarin de reguliere Blue Monday reden is voor mensen om eens flink uit te pakken met aankopen, dineren en reizen. Op de pof natuurlijk, zonder schuldgevoel.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties