06 June 2009
Door: Jeffrey Wijnberg
Dat mensen kunnen worden opgenomen in het ziekenhuis wanneer zij aan een ernstige ziekte lijden (hartfalen, longembolie, herseninfarct) of een operatieve ingreep moeten ondergaan (kankergezwel, gecompliceerde beenbreuk, nieuwe heup), is genoegzaam bekend. Dat mensen met een ziekenhuisopname ook hun voordeel kunnen doen bij ernstig psychisch lijden, is een werkelijkheid die minder populariteit geniet.
En dat is eeuwig zonde. Want, ook op een PAAZ (Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis) hebben psychiaters, therapeuten en verpleegkundigen de nodige expertise om psychisch zieke mensen te kunnen genezen.
Probleem is echter, dat er nog altijd een taboe rust op het hebben van een psychische ziekte. Mensen die lijden aan een zware depressie, aan een psychose (normaal contact met werkelijkheid gaat verloren) of aan een angststoornis, schamen zich voor hun ziekte. Daar komt nog bij dat zelfs de huisarts vaak een opname in het ziekenhuis als een zwaktebod typeert met de treffende woorden: ‘dan bent u nog verder van huis’.
Die schaamte voor het eigen psychisch lijden komt voort uit het feit dat patiënten hun lijden niet echt als ziekte kunnen zien, maar eerder als persoonlijk falen. Bovendien, zo op het eerste oog is aan de patiënt vaak niet iets afwijkends te bespeuren. Patiënten verzuchten daarom vaak: ‘had ik maar een gebroken been, dan konden anderen gewoon zien wat er echt mis is.’ Maar wie de schaamte wel voorbij streeft, kan op de PAAZ zijn hart ophalen.
Verpleegkundigen zorgen voor rust, regelmaat en structuur waardoor patiënten weer in hun natuurlijke bioritme kunnen komen. Bovendien weet de verpleging een sfeer te creëren die er voor zorgt dat patiënten ook echt ziek mogen zijn. En het is deze sfeer die het meest genezend blijkt te zijn omdat er geen enkele (maatschappelijke) druk aanwezig is om te hoeven presteren. De psychiater geeft een zorgvuldige diagnose waarop hij vervolgens de noodzakelijke medicatie kan aanpassen. En het mooie is dat door de farmaceutische industrie steeds effectievere medicijnen voor psychische ziektes zijn ontwikkeld.
Dan zijn er een scala van vaktherapeuten (creatieve therapie, psychomotore therapie, activiteitentherapie) waar de patiënt gebruik van kan maken om zijn oorspronkelijke kracht te kunnen hervinden. En niet in de laatste plaats kan de patiënt met alle medewerkers op de PAAZ persoonlijke gesprekken voeren om zijn terugkeer in het gewone leven goed voor te bereiden.
Het enige nadeel van opname op een PAAZ is dat de patiënt zijn privacy moet opgeven. Daar staat tegenover dat hij lotgenoten treft waardoor hij tot het besef kan komen dat hij niet dat zeldzame kneusje is. Want ieder mens, of hij nu directeur van een grote onderneming is of als stratenmaker aan de weg timmert, kan ziek worden in zijn hoofd. En zeker op de PAAZ vinden ze dat zo gek nog niet.
Auteur: Jeffrey Wijnberg
Originele publicatie: de Telegraaf
Datum: za 06 jun 2009, 06:30