Ouderen zullen zeggen: ‘alweer een jaar voorbij’. Jongeren zeggen eerder: ‘eindelijk is het jaar voorbij’. Tja, de tijd gaat sneller naarmate je ouder wordt; een gegeven dat ietwat vreemd klinkt aangezien het klokje overal en bij iedereen in hetzelfde ritme tikt.
Ik bedoel, elk mens leeft in hetzelfde tijdsgewricht en tegelijkertijd is tijdsbeleving een puur persoonlijke aangelegenheid. Meer dan mensen wellicht beseffen is de tijd daarom vooral een psychologisch fenomeen: wat voor de één eindeloos lijkt te duren, is voor de ander in één enkele ogenblik verleden tijd. Hoe dan ook is in dit nieuwe jaar wel het één en ander veranderd als het gaat om tijdsbeleving. Zo is het moeten-wachten welhaast verdwenen uit de beleving van mensen, simpelweg als gevolg van de smartphone: als er een wachtmoment is, pakken mensen hun mobieltje als middel om de wachttijd te overbruggen. Het grijpen naar het kleine schermpje heeft zich in een mum van tijd ontwikkeld tot een natuurlijke reflex, waardoor mensen, als het ware, hun ‘eigen tijd’ terugpakken; een handeling waarmee de beleving van ‘in de wacht gezet worden’ onmiddellijk wordt geneutraliseerd. Tegelijkertijd zal in 2020 toch het ongeduld toenemen. En dat heeft alles te maken met de versnelde dienstverlening, herkenbaar aan de slogan: ‘voor middernacht besteld, de volgende dag in huis’. Nu is het natuurlijk geweldig dat mensen met een simpele muisklik alles kunnen bestellen wat hun hartje begeert; en dan ook nog, zonder enige extra inspanning, datgene krijgen aangeleverd wat zij, nog maar even geleden, hebben besteld. Tegelijkertijd zorgt deze snelle dienstverlening ervoor dat mensen eerder geïrriteerd raken wanneer een bestelling (net) even iets langer op zich laat wachten. Hetzelfde verschijnsel doet zich voor in het digitale sociale verkeer: een sms’je is nog niet verzonden of de verzender raakt al overstuur als er, niet per direct, een antwoord komt. Talloze relaties komen in een acute crisissfeer, enkel en alleen omdat de partner, bijvoorbeeld, zijn mobieltje even uit heeft staan. En een leger aan sollicitanten liggen ’s nachts wakker omdat niet eens iets van een bevestigingsmail is ontvangen. De moderne mens is zo gewend (lees: verwend) geraakt aan een snelle respons, dat een langzame respons gelijk wordt ervaren als een vorm van afwijzing. Met deze ontwikkeling is, wat psychologen noemen, de frustratietolerantie van de mens, anno 2020, ook minder geworden: alles wat niet, per direct, opgelost kan worden, wordt ervaren als een onoverkomelijk probleem. Voetbalcoaches, bestuurders, ministers en directeuren kunnen meteen hun koffers pakken als blijkt dat de resultaten tegenvallen. Niemand krijgt de tijd die nodig is om zichzelf te verbeteren.
Ouderen zullen zeggen: ‘waar is de tijd toch gebleven’. Jongeren zeggen eerder: ‘ik kan niet wachten tot later’. Maar het is gelukkig zo gesteld dat de Tijd niet met zich laat sollen. Door niemand. Psychologisch misschien wel zo slim om voor Hem net iets meer respect te tonen.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties