14 April 2008
Door: Jeffrey Wijnberg
Heeft u het allemaal wel gezien? Ervaart u het leven als ondragelijk en uitzichtloos, ook al bent u lichamelijk nog gezond? Kortom, bent u gewoon levensmoe? Dan is een zachte en waardige dood toch wel het minste wat u verdient; zeker na een lang, arbeidzaam en hectisch leven.
De vraag is alleen wie de trekker moet overhalen. Uw ergste vijand heeft u misschien wel eens dood gewenst, maar als puntje bij paaltje komt, zal hij voor de eer bedanken; en zelfs met satanisch genoegen u zien doormodderen. Uw geliefden gunnen u wellicht de ultieme verlossing, maar zullen ook niet staan te dringen om voor God te spelen. Daarom wordt het maatschappelijk geluid steeds sterker om de huidige euthanasiewet uit te breiden.
Nu nog komen alleen ernstig lichamelijk zieke pati‘nten met een ondragelijk en uitzichtloos lijden in aanmerking voor een zachte dood. En dat lijkt op discriminatie tegenover al die mensen die puur geestelijk aan het leven lijden. Maar, ik durf te beweren dat deze discriminatie tussen lichamelijk en geestelijk lijden helemaal terecht is. Immers, er geen gat meer in zien, kan voor hetzelfde geld het belangrijkste symptoom zijn van een onderliggende depressie, En een depressie is niet alleen goed te behandelen, maar ook te genezen. Daarom zal er geen enkele weldenkende arts bereid zijn om de geestelijk-vermoeiden een dodelijke injectie toe te dienen.
Elke dokter heeft een eed afgelegd om het leven te beschermen; en al is er maar een minieme kans op nieuw perspectief, dan zal hij die kans grijpen. Overigens, de roep om uitbreiding van de euthanasiewet voor de eind-van-mijn-Latijn-groep, doet mij teveel denken aan mensen die heimelijk toewerken naar een scheiding: eerst komen zij zogenaamd voor relatietherapie, maar saboteren elke reddingspoging in de hoop dat ik, als psycholoog, het bestaande huwelijk als hopeloos verklaar. In hun verborgen agenda staat ook dat ik, als scherprechter, de trekker moet overhalen, zodat zij zelf niet de verantwoordelijkheid hoeven nemen voor het besluit en de consequenties van de scheiding (‘nu mijn verklaarde ex instort heeft hij uw therapie pas echt nodig!’).
Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mij daarvoor te lenen. Nu heb ik niets tegen mensen die zat zijn van hun partner, van hun leven, of misschien wel allebei. Maar, ik heb wel bezwaar tegen een ieder die de oplossing van zijn eigen leed probeert af te schuiven op een ander; en al helemaal als hij vindt daar gewoon recht op te hebben. U lacht mij toch ook vierkant uit als ik van u zou eisen mijn belastingschuld te betalen, ook al weet u dat mijn levenslast daar enorm door zou worden verlicht.
Laatst vroeg de voorzitter van Voetbalvereniging Kopsterk mij een ondermaats presterende vader als pupillencoach de wacht aan te zeggen omdat ik zo goed zou zijn in het voeren van slechtnieuwsgesprekken. Ik lachte en antwoordde: ‘als jij de trekker wilt overhalen, doe het dan zelf.’
Auteur: Jeffrey Wijnberg
Originele publicatie: de Telegraaf
Datum: ma 14 apr 2008, 06:30