De tijdgeest is weinig romantisch. Een beetje dagdromen, filosoferen of zomaar wat kletsen is er niet meer bij. Mensen moeten aan het werk, praktisch ingesteld zijn en alleen maar iets beloven als zij het ook waar kunnen maken. Vooral klagers hebben het moeilijk. Zij mogen niet lijden aan het leven en daarover hun hart luchten.
Nee, het moderne geluid is dat mensen moeten denken in oplossingen. Zelfs in het huidige politieke klimaat is het uiten van onvrede niet voldoende. Wie als partijleider weigert om in oplossingen te denken, wordt door niemand meer serieus genomen. En dat is op zijn zachts gezegd: vreemd. Want het mantra ‘denk in oplossingen’ kan al gauw een groot probleem worden. Kijk alleen maar naar kwesties die geen éénduidige oplossing lijken te verdragen. Een goed voorbeeld is het drugsbeleid. Wie kiest voor een hard wettelijk verbod, jaagt de drugscriminaliteit alleen maar aan. En wie kiest voor het wettelijk vrijgeven van de handel in drugs, vraagt om conflicten met buurlanden die er anders over denken. Aan oplossingen in de persoonlijke sfeer kleeft hetzelfde bezwaar, bijvoorbeeld wanneer iemand geconfronteerd wordt met een partner die ontrouw is geweest. Wie er voor kiest om de vreemdganger te vergeven voor zijn zonden, loopt het risico vaker te worden belazerd. En wie de harde keuze maakt om de relatie per direct op te zeggen, zit met het probleem dat hij daarmee het geheel aan familiebanden totaal ontwricht. Of neem zoiets simpels als u ergeren aan een collega. Het uiten van uw ergernis kan de relatie juist verstoren, terwijl het verzwijgen van uw klacht precies hetzelfde negatieve effect kan sorteren. Het denken in oplossingen klinkt aantrekkelijk, lijkt daadkrachtig en moedig, maar in de praktijk is het nog maar de vraag hoe zaligmakend al die oplossingen dan wel zijn. Op mijn vakgebied is de ’los-het-op stemming’ al niet anders. Een therapievorm die alleen maar inzicht geeft (psychoanalyse) wordt niet langer vergoed, terwijl het geld nu aangewend wordt voor oplossingsgerichte therapieën. Behandelingen moeten wetenschappelijk bewezen resultaat geven (evidence based), waardoor therapeuten gedwongen zijn om met strakke protocollen te werken in plaats te vertrouwen op hun deskundige creativiteit. In een paar sessies moet de therapeut zijn patiënt hebben verlost van zijn kwaal, anders raakt het maatschappelijk geduld gewoon op.
Wat iedereen schijnt te vergeten, is dat het leven zelf maar één oplossing kent en dat is de dood. En zeg nou eerlijk: daar bent u toch ook niet blij mee!? Natuurlijk. Als honger mijn probleem is, dan lijkt eten de enige logische oplossing. Hoewel. Ook een tijdje vasten kan zeer louterend werken. Hoewel. Ook dan moet ik uitkijken dat ik geen eetstoornis oploop. Oftewel: wie alleen denkt in oplossingen, lost ook zijn denkvermogen op.
Interesannt hoor, Kan wel ook uitgebreider
Gippy Grewal
20/08/2011 01:52
(13 jaren geleden)
'joepie ik leef weer!!'
?
http://www.youtube.com/watch?v=rWgbgq6E64c
Kabouter Wesley - aap
Ik ook?
13/08/2010 21:19
(14 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties