Het met-een-ander-doen is wat doorgaans bedoeld wordt met echtelijk ontrouw. En menig huwelijkspartner zal wellicht heel trots kunnen vertellen dat hij nooit seksueel ontrouw is geweest. Maar die trots kan gelijk de prullenbak in. Want seksueel vreemdgaan is maar één vorm van ontrouw.
Alle andere vormen van ontrouw zijn net zo schadelijk voor het huwelijk, zo niet schadelijker. Zo kan de partner, zonder het met een ander te doen, ook gewoon seks weigeren. Met allerhande smoesjes (van hoofdpijn tot te moe) wordt lichamelijke intimiteit uit de relatie gehaald, waardoor de ander eindeloos mag twijfelen aan zijn begeerlijkheid. Over lichamelijkheid gesproken: de partner die elke vorm van dagelijkse aanraking (knuffelen, zoenen, hand-in-hand) uit zijn repertoire heeft geschrapt, is evengoed ontrouw; en laat de ander letterlijk in de kou staan. Fanatieke hobby’s, hobby’s waar alles en iedereen voor moet wijken zijn ook een vorm van ontrouw. Zo kan de partner het wel aannemelijk maken dat hij zijn vaste bridgeavond niet kan missen, maar reduceert daarmee zijn zogenaamde geliefde tot minder dan een deurmat. Ontrouw komt nog het meest voor in de vorm van luiheid: na ontslag het solliciteren op de lange baan schuiven, schulden oplopen door boekhoudkundige nalatigheid, langer blijven liggen als het gezin allang aan het ontbijt is, afspreken met een vriend als het huis nog een schoonmaakbeurt nodig heeft en lekker vervelend doen zodat de ander dan nog liever alleen naar het familieweekend gaat. Dit soort luiheid is pure sabotage, waardoor de ander altijd alleen de dagelijkse verantwoordelijkheden moet dragen. Ontrouw is ook aan de orde wanneer de partner onverschillig is in zijn bejegeningen: niet vragen hoe het de ander vergaat, geen tijd nemen om echt te luisteren, de computer/tv verkiezen boven een goed gesprek en domweg geen enthousiasme tonen als de ander, na een dag hard werken, het huis binnentreedt. Huwelijkse trouw betekent namelijk boven alles dat beide partners elkaar met de hoogste graad van respect en toewijding behandelen; en daarmee actief tonen dat hun liefdesband heilig is. Alleen op die manier kunnen ook de kinderen ervaren dat een relatie voor het leven iets heel moois en bijzonders is. En zo is het ook: samen door het leven doe je niet met iedereen.
Mensen zouden geen mensen zijn als zij, vooral de goede dingen des levens, mettertijd als vanzelfsprekend nemen. Maar om als ware, trouwe levenspartner in aanmerking te komen, mag u geen seconde de ander als inventaris beschouwen.
Thank you for sharing.
power divider
26/08/2015 05:46
(9 jaren geleden)
Dankuwel voor deze column. Ik hoop dat veel mensen uw woorden zullen lezen en tot inzicht komen.
Ik ben een heterosexuele vrouw, dus ik kan alleen over mijn ervaringen met mannen praten. Mijn weinige relaties zijn allemaal stukgelopen op dit soort sabotage van hun kant. Erover praten was volstrekt zinloos, want of er kwam ruzie van of er werd niet geluisterd.
Ik heb als single meerdere mannen leren kennen en heb ontdekt dat voor velen "zich aanpassen" gelijk staat aan "zich onderwerpen". Ze zullen nooit een gezonde en liefdevolle relatie hebben en dus nooit gelukkig zijn met een partner, tenzij ze tot inzicht komen.
Overigens lijkt het mij normaal dat als een vrouw gereduceerd wordt tot minder dan een deurmat, haar lichamelijke behoefte aan seksuele intimiteit volledig verdwijnt. Heel vervelend voor de man, maar waarlijk leed voor de vrouw zelf, want goed beschouwd wordt ook dat haar aangedaan door de man.
Floria
24/07/2015 09:34
(9 jaren geleden)
Goede analyse. Vraag blijft, waarom zijn de meeste partners ontrouw? Of is het toch dat prachtige boek dat al drie keer is gelezen (Carmiggelt).
Albert
23/07/2015 11:37
(9 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties