Het woord ‘depressie’ hoef je niet per se in de mond te nemen. Tegenwoordig volstaat de uitdrukking: ‘ik zit laag in mijn energie’ of ‘ik heb een behoorlijke energiecrisis’. En die uitdrukking bevalt mij wel, vooral omdat ik dan aandacht kan besteden aan alles wat de mens dan zoveel energie kost.
Welnu: de energie die je kwijt bent aan het werk wat je doet of de studie die je volgt is niet eens zo groot. Ik bedoel, met hard werken of studeren kun je wel vermoeid raken, maar na wat rust ben je zo weer opgeladen. Simpelweg in beweging komen vraagt ook wat energie, maar ook weer niet zoveel dat je daarvan omvalt. Veel achter de één of andere beeldscherm zitten kan ook inspannend zijn, maar ook weer niet dusdanig dat je ervan leegloopt. Nee, de echte energievreters zijn, telkens weer: andere mensen. Nu weet iedereen wel dat er een onderscheid gemaakt kan worden tussen mensen die energie geven en mensen die alleen maat energie kosten. In die laatste categorie zitten de ‘zuigers’, van die lieden die je het bloed onder de nagels vandaan halen en van die figuren waar je alleen al moe van wordt als je aan hen denkt. Maar dat gezegd hebbende, wil ik het nu alleen maar hebben over het feit dat het onderhouden van sociaal contact, in zijn algemeenheid, een zeer inspannende bezigheid is, zozeer zelfs dat enkel en alleen al een bezoek aan de supermarkt, zonder dat je met iemand ook maar een woord gewisseld hebt, al tot enige vermoeidheid kan leiden. Dit gegeven wordt de mens pas echt duidelijk als hij al laag in zijn energie zit. Want dan kan een bezoek aan de supermarkt een paniek/angst reactie teweegbrengen, wat een sein van het brein is om zo snel mogelijk dekking te zoeken. Wie laag in zijn energie zit, zal ook weinig behoefte voelen om bezoek te ontvangen, laat staan om bij iemand op bezoek te gaan. En toevallige passanten/kennissen/vrienden die zo nodig interesse willen tonen, daar heeft de mens-met-energiecrisis ook weinig trek in. Dit alles betekent dat het hebben van contact wel een gewone bezigheid lijkt, maar in de praktijk van de mens nogal wat vraagt, namelijk dat hij 1) luistert 2) liefst goed luistert 3) sociaal doet 4) wedervragen stelt 5) zich eventueel verantwoordt voor zijn wel en wee 6) eventueel tot afspraken komt 7) empathisch is 8) het gesprek niet afraffelt 9) de ander in zijn waarde laat 10) op een beleefde manier het gesprek weer beëindigt. De mens mag dan andere mensen nodig hebben, maar tegelijkertijd is die noodzaak een hels karwei.
Zelf zit ik in een beroep dat vergeven is van veel en intiem sociale interactie, waardoor ik in mijn privéleven weinig energie meer over heb voor mijn dierbaren. Maar dat probeer ik te compenseren door elke dag lekker te koken.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties