Een echtelijke ruzie. Een regionaal conflict. Een oorlog tussen twee grootmachten. Strijd wordt altijd gezien in het licht van twee partijen; een openlijk gevecht tussen de één en de buitenwacht. Maar wat weinigen beseffen, is dat ieder mens zijn eigen strijd voert; de strijd met zichzelf en in zichzelf. Het innerlijk conflict tussen goed en kwaad houdt nooit op.
Soms, voor even. Maar er hoeft maar iets te gebeuren of het is weer oorlog in het hoofd. Zo bent u een gezegend mens wanneer u gemakkelijk de slaap kunt vatten en uitgerust aan de dag begint. Maar menigeen zal ook in zijn slaap doorvechten, vermoeid wakker worden om de strijd met zichzelf gewoon weer te vervolgen. Enerzijds weet u dondersgoed dat het veel beter is om gelijk uit bed te komen, anderzijds is het net alsof de zwaartekracht u verleidt om nog even te blijven liggen. Het is een vorm van halfslaap dat enerzijds als onprettig wordt ervaren, maar anderzijds niet onprettig genoeg is om er, per direct, een eind aan te maken. En deze geestelijk toestand is exemplarisch voor hoe de mens voortdurend met zichzelf overhoop ligt. Enerzijds wilt u wel toegeven aan de avances van uw partner om de ochtend te beginnen met een vrijpartij, anderzijds staat het u tegen omdat de volgorde niet klopt. Misschien liever eerst douchen; wel met schuldgevoel omdat u de ander afwijst, maar niet zwaarwegend genoeg om toch te blijven liggen. Enerzijds wilt u wel rustig een gezond ontbijt nuttigen, anderzijds is het ook weer een gedoe; en loopt u, voor het gemak, langs het bakkertje om een geurend vers croissantje te scoren. Enerzijds neemt u zich voor om vettige lekkernijen tot het minimum te beperken, anderzijds heeft u er onderhand genoeg van om van lekker eten een probleem te maken. Eenmaal op uw werk ziet u het gele memootje waarop staat: ‘stagiaire aanspreken op te-laat-komen’. Enerzijds staat u er nog steeds achter dat de stagiaire wel wat bijsturing kan gebruiken, anderzijds ziet u er ook wel wat in om de stagiaire te complimenteren voor wat zij wel goed doet in plaats van te mokken over wat zij laat liggen. Als de stagiaire eenmaal, veel te laat, binnenkomt, zegt u ‘ik zat al op je te wachten’, waarop zij zegt: ‘fijn dat ik zo welkom ben’. En dan heeft u al helemaal geen zin om de vrolijke stemming te verpesten met een belerende preek; om vervolgens te beseffen dat u, als leidinggevende, wel heel erg slap aan de dag begonnen bent.
Net zoals er altijd wel ergens oorlog is, zal aan de strijd met uzelf nooit een einde komen. Enerzijds is dit heel normaal, anderzijds ken ik niemand die daar vrede mee heeft.
I love to read a good blog, what a good blog, thank you guys for the info!
192.168.1.1
26/08/2016 13:48
(8 jaren geleden)
This is an informative post and it is very useful and knowledgeable. Therefore, I would like to thank you for the efforts you have made in writing this article...
Custom essay writing service
30/07/2016 11:19
(8 jaren geleden)
I am very enjoyed for this blog. I feel strongly about it and love learning more on this topic. If possible, as you gain expertise, would you mind updating your blog with more information? It is extremely helpful for me.
Malaysianhairweave
30/12/2014 07:50
(10 jaren geleden)
Geweldig, hier moet een ieder zich in herkennen.
Gert-Jan
05/09/2014 10:46
(10 jaren geleden)
Mooi geschreven!
didi
29/08/2014 11:16
(10 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties