Het begin van een therapiesessie is voorspelbaar. Het is meestal de hulpverlener die het initiatief neemt met vragen als ‘wat zit u dwars’ en ‘waar wilt u over praten’. Het is de opmaat naar het gevoelsleven van de patiënt waar de therapeut dan weer op in kan gaan met vervolgvragen zoals ‘wat ging er toen door u heen’ of ‘waarom ziet u daar zo tegenop’.
Mijn voorkeur gaat uit naar de vraag ‘wat is nu het probleem’, al was het alleen maar om de patiënt te dwingen verantwoordelijkheid te nemen voor hoe hij is vastgelopen. Maar, in plaats van een duidelijk antwoord, krijg ik steeds vaker een vaag verhaal over iets waar tegenaan gelopen wordt. Zo word ik door mijn klanten niet zozeer meer gebruikt als psychologisch expert, maar eerder als botsing-deskundige. Ik bedoel, de patiënt loopt ergens tegenaan, en ik mag dan de schade opnemen en hem troosten voor de verwondingen en geleden pijn. Natuurlijk, het is maar een uitdrukking. Desondanks blijf ik van mening dat mensen hun woorden niet zomaar kiezen. Wanneer iemand ergens tegenaan loopt, dan suggereert dat op zijn minst dat hij niet goed uit zijn doppen kijkt. In dat geval is het misschien voldoende om te zeggen: ‘let dan ook beter op’. In de praktijk blijkt dat niet genoeg, omdat patiënten de gewoonte hebben telkens weer tegen hetzelfde aan te lopen. Met de suggestie om er niet tegenaan, maar omheen te lopen kom ik er ook niet omdat het vaak ook iets is waar je niet omheen kunt lopen. Zo lopen mensen tegen hun eigen onmacht aan, of tegen hun verdriet, tegen de onwil van hun partner, tegen de brutaliteit van de kinderen of tegen de angst om uit de kast te komen. Laatst was er patiënt die zei: ‘waar ik telkens weer tegenaan loop is de frustrerende ervaring dat mijn vader geen echt contact maakt’. Ik lachte en zei: ‘ergens tegen aanlopen is mooi omdat je dan zeker weet dat je niet verder kunt; even diep ademhalen, en bijkomen van de schrik’. Nu was deze patiënt niet erg gecharmeerd van mijn doordachte opmerking en vroeg: ‘ja, maar wat moet ik nu?’ Ik bleef volhardend: ‘wie telkens weer tegen hetzelfde aan loopt, weet in ieder geval zeker dat het niet aan hem ligt maar aan dat wat hem in de weg staat’. Verbaasd was ik toen de patiënt zei: ‘hmm, ja, misschien moet ik niet alles naar mijn hand willen zetten’.
Nu zijn er mensen die zo vaak ergens tegenaan lopen dat zij uiteindelijk alleen maar zichzelf tegenkomen. In dat geval kunt u niet meer om uzelf heen. Want, waar u tegenaan loopt, gaat echt niet opzij. Daar moet u zelf wat op bedenken.
Hoe ziet provocatieve therapie eruit voor ezels !!! De dieren bedoel ik dan !!!
Een ezelfluisteraar bedoel ik.. Niet echt "fluisteren" dan. Maar hoe benader je een ezel om ezelgedrag te tunen !!!
Je hebt geen gesprek om te provoceren... Alleen maar de steen..
Ik denk een grotere steen !!! Maar, Ik denk/hoop toch dat veel mensen wel geleerd hebben.. van de crisis... Maar toch,....mensen geloven in een "deskundige", bv.... van geld... die bij een bank werkt... Diegen die echter de centen voor die bank zelf moet verdienen... Wakker worden !!!
Zag op radar maandag dat er nog steeds zoveel verborgen kosten zitten in de huidige beleggingsproducten...
Les : vertrouw nooit iemand op voorhand die je iets verkoopt !!! Hij is verkoper !!!
Zoals Jeffrey schrijft : Waar u tegen aan loopt gaat echt niet op zij... Daar moet U zelfs iets op bedenken... In ieder geval noteert Radar het ook.. Maar of ons vertrouwen in een grote bank ooit uit ons systeem gaat... En wat moeten we met "vertrouwen" in de politiek !!!
We moeten alerte ezels zijn !! Niet alleen maar balken !!!
klaas
25/09/2012 12:17
(12 jaren geleden)
@klaas.
was ook een beetje cynisch bedoelt.
ook al stoot een ezel zich niet aan dezelfde steen, mensen wel (mijn persoonlijke mening)
als de uitkomst hen niet bevalt steken ze of hun kop in het zand, of proberen hun verantwoordelijkheid door te schuiven, en een enkeling wil er van leren.
elke verandering begint bij jezelf, bijvoorbeeld door ook eerlijk te aanvaarden dat anderen niet (hoeven te) zijn als jezelf.
anderen normen en waarden hebben bijvoorbeeld.
en dan laat je kracht zien om daarin jezelf te durven zijn en voor je normen en waarden te staan ook al wil een ander daar niet van weten nog je respecteren.
16 september op nederland 2 om 0,05 uur de docu inside job.
hoe de bankenwereld samen met de politiek ons de crisis aangedragen heeft en diezelfde banken en politiek hun marionetten op die plekken heeft gepositioneerd om ons weer uit de crisis te halen.
als je tijd hebt, ga die docu bekijken en vraag je dan eens af wie slimmer is, de mens of de ezel?
ik ben bang de ezel ;-)
Rolf
Rolf Rosier
10/09/2012 20:01
(12 jaren geleden)
Rolf,
Ik denk dat dat nu juist NIET is wat de strekking van de colum..
De strekking is meer : Zelfs een ezel stoot zich geen tweede keer aan de dezelfde steen !!!
Ik weet niet of je dat als erkenning leest !!!! Het stomste wat een mens kan doen... Het zelfde blijve doen...... en een andere uitkomst verwachten !!!
Zoals jeffrey schrijft.... : Waar u tegen aan loopt gaat echt niet opzij... Daar moet u ZELF wat op bedenken...
klaas
10/09/2012 13:18
(12 jaren geleden)
"citaat"
Ik bleef volhardend: ‘wie telkens weer tegen hetzelfde aan loopt, weet in ieder geval zeker dat het niet aan hem ligt maar aan dat wat hem in de weg staat’.
eindelijk erkenning voor al die mensen die zich te pletter lopen op de bureaucratie!! ;-)
Rolf
30/08/2012 12:13
(12 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties