Ooit, in lang vervlogen tijden, werd alleen over flexibel gesproken als het ging om materialen zoals rubber, plastic en elastiek. Tegenwoordig wordt flexibel gebruikt als toverformule voor alles en iedereen die teveel aan elkaar geplakt zit. Zo is ook het woord ‘flexibiliseren’ geformuleerd als middel om te onthechten.
Deze ontwikkeling is natuurlijk alleen maar positief te noemen, al was het alleen maar omdat mensen er best aan mogen wennen dat niets een zekerheid is. Vooral in deze tijd van snelle veranderingen, is het maar beter dat de mens zich bewust is dat resultaten van vandaag geen garantie geven voor de toekomst. Daarom zijn vaste banen uit de gratie en groeit het aantal flexwerkers. Wie langere tijd geflext heeft, kan wel in de buurt komen van een vast contract, maar voor het zover komt, zal hij gewoon worden ontslagen. Dit fenomeen dient ook als positief te worden gezien omdat het voorkomt dat mensen zouden wennen aan allerlei gemakken en verworvenheden. De bedoeling is nu juist dat de mens zich, elke dag weer opnieuw, realiseert dat niets vanzelfsprekend is; en al helemaal niet dat zijn talenten ook voor de dag van morgen nog zullen worden gewaardeerd. Dit gegeven betekent ook dat de moderne mens zichzelf als flexibel in de markt moet zetten: de afgestudeerde student in de filosofie moet ook als horecamedewerker inzetbaar zijn als ook dat de horecamedewerker moet kunnen filosoferen over de invulling van het dagmenu. Flexibel zijn gelukkig ook de hedendaagse liefdesrelaties. Huisje-boompje-beestje of verliefd-verloofd-getrouwd kan natuurlijk wel, maar handiger is het om de boel een beetje open te gooien. Zo komen minder flexibele stellen bij mij op het spreekuur met vragen als: ‘is het normaal dat mijn vriend onze relatie geen vaste relatie wil noemen’ of ‘moet ik het accepteren dat mijn vriendin elke dag contact heeft met haar ex-schoonfamilie’ en ‘is de weigering van mijn man om zijn trouwring te dragen een vorm van bindingsangst?’ Het zal duidelijk zijn dat ik, als therapeut, de flexkraan vol open zet met opmerkingen als ‘verandering van spijs doet eten’ of ‘hoe meer (ex)zielen hoe meer vreugd’ en ‘de trouwring als symbool van trouw en loyaliteit is alleen bedoeld voor mensen die de onzekerheid van het leven ondragelijk vinden’. En als stelletjes dan gaan scheiden, dan juich ik dat toe. Immers, niets is zo deprimerend als wanneer duo’s er op wachten om op elkaar uitgekeken raken.
Tegenwoordig noteer ik al mijn afspraken met potlood; en wel omdat er dan dagelijks veel kan worden weggegumd. Vreemd genoeg komt mijn schoonmaakster wel elke week op een vaste tijd. Zij is niet flexibel, maar ouderwets hardleers.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties