Let op je bezoekt nu de archiefsite. Bekijk de actuele website hier.

Let op deze site dient als archief.
Ga naar www.psycholoogwijnberg.nl voor de actuele website.

Columns en Archief

Flirtgrens

30 May 2011
Door: Jeffrey Wijnberg

Een opperbaas die zich vergrijpt aan het kamermeisje: het is een nieuwsbericht waar vooral veel afkeuring over te horen valt. En terecht. Tegelijkertijd zal menig man heimelijk denken: ‘hmmm, even wat rommelen met het kamermeisje, dat lijkt me ook wel wat.’

Gelukkig voor al die kamermeisjes in de wereld: waar topmannen misschien over de schreef gaan, blijven gewone mannen steken in de veiligheid van hun eigen verbeelding. Een stapje verder dan alleen fantasie heet tegenwoordig: onschuldig flirten. Maar juist het woord ‘onschuldig’ roept de vraag op waar de grens ligt tussen aanvaardbaar geflikflooi en overspeligheid. Het is in ieder geval een vraag die ik vaak moet beantwoorden omdat vrouwen zich ongemakkelijk voelen bij de vrijpostigheid van hun echtgenoot. De verhalen en toelichtingen van deze mannen staan nadrukkelijk in het teken van hun onschuld. Typische uitspraken zijn: ‘ik vind vrouwen gewoon leuk’, ‘kan ik er wat aan doen dat vrouwen mij gewoon toelachen’, ‘ik mag haar gewoon als mens, verder niks’, of ‘ik kan toch wel gewoon vriendschappelijk zijn in het contact met een vrouw’. Opvallend in deze zinnen is hoe vaak het woord ‘gewoon’ valt. Wat mannen bedoelen is: ‘zoals ik kan flirten is heel bijzonder, maar als echtgenote moet je dat gewoon vinden’. Dat vrouwen het geflirt van hun man buiten de relatie om niet als gewoon kunnen ervaren, is geen wonder. Want wat voor onschuldig flirten moet doorgaan is eerder een uitgekookte vorm van geestelijke ontrouw. En de man heeft de pech dat zijn vrouw dit feilloos aanvoelt. Contacten van de man met andere vrouwen waar geen verborgen agenda achter steekt, daar zal zij als echtgenote ook geen moeite mee hebben, oftewel: de radar van de vrouw is precies afgesteld op signalen die een bedreiging vormen voor de relatie. Logisch, want wil de vrouw de veiligheid voor het gezinsleven in de toekomst veiligstellen, dan zal zij de vrouwelijke kapers op de kust in het vizier moeten houden. Dat is zoals de natuur het geregeld heeft. En daar kan geen mannelijke smoes tegenop. Zo is de flirtgrens gemakkelijk vast te stellen: de man weet dat hij te ver gaat als zijn vrouw daar last van heeft. Punt. Voor de man is er nog een andere manier om te weten of hij nog binnen de grenzen van relationeel fatsoen handelt: alle contactpogingen met vrouwen die hij het liefst uit zijn verhalen weglaat, deugen ook niet. Alleen wat het daglicht kan verdragen, heeft kans om de toets van betamelijkheid te doorstaan.

De onschuld van flirten wordt dus niet bepaald door wat de man als onschuldig benoemt, maar door wat de vrouw als onschuldig ervaart. En de man mag zich uiteindelijk gelukkig prijzen dat zij zo zorgvuldig de grenzen van de relatie bewaakt.


Lees ook:

Bekijk alle columns

Reacties

  • een top artikel om te lezen,

    michel telo
    10/02/2012 23:53
    (13 jaren geleden)

  • Echt een prachtig geschreven artikel..

    Je kan je zo in die natuurlijke situaties plaatsen.

    Jeremih
    02/01/2012 00:32
    (13 jaren geleden)

  • OO jaa heel herkenbaar hoor..

    Top artikel Kom op !!

    Blackberry
    03/11/2011 23:43
    (13 jaren geleden)

  • Fantastische artikel met goed bruikbaar maar vooral belangrijk Duidelijke Info !

    Gippy Grewal
    14/08/2011 01:27
    (13 jaren geleden)

  • Mooi stuk. Klopt als een bus. Vandaag een stuk over uw manier van werken in de Volkskrant gelezen. Verfrissend en helder. Keep up the good work.

    Hartelijke groet, Herman Tulp, Groningen.

    Herman Tulp
    05/07/2011 23:17
    (13 jaren geleden)

  • heel herkenbaar haha.. top artikel!

    young
    08/06/2011 00:22
    (13 jaren geleden)

RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties

Plaats uw reactie