Het is geen probleem van wereldformaat. Maar evengoed is het voor velen ongemakkelijk om telkens weer drie zoenen te moeten uitdelen. Niemand is verguld met het nieuwejaarszoenritueel, terwijl iedereen het gelaten over zich heen laat komen. Daarom ligt er een unieke kans om 2017 met karakter te beginnen.
Allereerst is het van belang om duidelijkheid te verschaffen over de tegenzin die zovelen ervaren tijdens het zoenritueel. Wat speelt is dat er intiem contact wordt aangespoord tussen mensen die helemaal geen intiem contact met elkaar willen hebben. Erger nog: er zijn lieden bij waar zoveel weerzin en afstand wordt gevoeld dat zelfs een gereserveerd uitgestoken hand nog teveel van het goede zou zijn. Punt is ook het aantal: drie zoenen zijn er twee teveel waardoor het effect ervan aan inflatie onderhevig is. Eén zoen kan met gemeende hartelijkheid gegeven worden, terwijl de twee die er achteraan komen er nu juist voor zorgen dat de oorspronkelijke intentie verloren gaat in drie keer niks. Dat laatste heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat er zoveel zoenkneuzen zijn: de één lebbert er onsmakelijk op los; terwijl de ander eerder angst toont om besmet te raken, waardoor het ritueel meer iets weg heeft van luchtfietsen. Bovendien zijn er nogal wat mannen die zolang droog hebben gestaan dat de gezoende vrouw zich als onvrijwillig inhaalobject gebruikt voelt. Het vermoeden bestaat dat jaren geleden, na een handelsmissie in Rusland, dit zoenritueel in de Nederlandse samenleving terechtgekomen is. Maar het zal onderhand duidelijk zijn dat vaker zoenen dan een enkele keer nooit heeft kunnen integreren. De tijdsgeest dicteert dat de Nederlander terug dient te gaan naar zijn oorspronkelijk identiteit; en eindelijk paal en perk moeten stellen aan ongewenste intimiteit. Nu de praktijk. Wie ‘nee, niet doen’ te direct vindt, kan met zakdoek in de hand en luid proestend, zeggen dat hij een zware griep onder de leden heeft. Niet oprecht, wel effectief. Persoonlijk hou ik van de overdreven ‘hug’: door een enthousiaste omhelzing wordt aan het hoofd van de ander voorbijgegaan, waardoor een zoen of uitleg overbodig wordt.
Wie in 2017 een betere versie van zichzelf wil ontwikkelen, kan meteen de daad bij het woord voegen: ‘gelukkig nieuwjaar en aan mijn lijf geen polonaise’.
Nee hoor deze gewoonte komt uit Frankrijk. De bekende "accolade".
Albert
29/12/2016 16:42
(8 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties