Als je kind bent, dan wil je ouder zijn; en als je al oud bent, dan wil je jonger zijn. Zo bekeken zorgt de werkelijke leeftijd die je hebt zelden voor enige blijdschap. Daarom hebben mensen de ‘gevoelsleeftijd’ uitgevonden: de leeftijd die overeenkomt met hoe je je vanbinnen voelt.
Tja, die harde realiteit: daar staat de mens liever niet al te lang bij stil. Want als je, als ouder iemand, al je toekomst achter je hebt liggen of als je, als jonger iemand, nog geen idee hebt wat je met je leven aan moet, dan is dat uitermate confronterend. En om die harde realiteit een beetje dragelijker te maken, doen we uitspraken als ‘ik voel mij net zo jeugdig nu op mijn zestigste als toen ik dertig was’ of ‘ik moet wel een oude ziel hebben, want ik voel mij nu op mijn twintigste veel volwassener dan veel mijn leeftijdsgenoten’. Als het op ‘gevoel’ aankomt, dan kun je jezelf van alles wijsmaken: kijk in de spiegel en dan zie je een rimpelig oud mens en om dat te verdoezelen, zeg je gewoon: ‘maar ik voel gewoon dat ik nog in de kracht van mij leven sta’. Die harde realiteit laat ook zien dat, met het ouder worden, de mens als overbodig wordt gezien: kinderen hebben hun (groot)ouders niet meer zo nodig, frisse diploma’s worden meer gewaardeerd dan ‘ervaring’ en als je echt overtijd bent, dan word je met pensioen gestuurd. Maar er is nog meer aan de hand: wie jong is, ervaart de tijd en vooral de toekomst als oneindig, terwijl wie echt oud is het vooruitzicht van de naderende dood als nachtmerrie ervaart. En in het eerste geval zou je tijd misschien wel willen versnellen terwijl in het laatste geval je de tijd zou willen terugzetten. Met de gevoelstijd in de hand kun je zo met de bestaande werkelijkheid een beetje spelen: net doen alsof je jonger bent terwijl je al op leeftijd bent en net doen alsof je ouder bent terwijl je nog een snotneus bent. In het dagelijks verkeer vinden mensen het dan ook reuze interessant om deze of gene te vragen hoe hun leeftijd wordt ingeschat en als een ouder iemand als jonger wordt ingeschat, dan is daarmee een compliment binnen gehengeld en als een jong iemand als ouder wordt ingeschat dan kan hij het ook als compliment ervaren omdat hij kennelijk al zo volwassen oogt. De vraag die wellicht uit al deze bespiegelingen volgt is waarom, vooral de oudere mens, zoveel belang hecht aan ‘jeugdigheid’. Welnu, als het leven leuk is, dan wil je die verlengen.
De man gaat zijn vergane jeugd nieuw leven inblazen met motorfiets en vriendin (midlifecrisis). En vrouwen geven kapitalen aan schoonheidsproducten en plastische chirurgie uit om op die manier hun vergane glorie nog te redden. Gelukkig heb je ook nog altijd je gevoelsleeftijd.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties