Hij heeft leuke collega’s. Zij heeft elke maand een heerlijke lichaamsmassage van haar schoonheidsspecialiste. En het zou voor de hand moeten liggen dat man en vrouw elkaar dit levensplezier van harte gunnen. De werkelijkheid van alledag staat hier haaks op; en laat juist een beeld van chagrijn zien als de één ergens van geniet waar de ander buitenstaat.
Als Kees, bijvoorbeeld, enthousiast vertelt over een amicaal onderonsje met één van zijn collega’s, zegt Hanna: ‘dat jullie daar tijd voor hebben, daar word je uiteindelijk niet voor betaald’. En als Hanna vertelt dat zij er echt naar uitkijkt om weer onder handen genomen te worden door haar schoonheidsspecialiste, zegt Kees wat zurig: ‘ga je daar alweer heen; dure grap voor een beetje ontspanning’. De vraag die rijst in dergelijke man-vrouw-interacties is: van waar die chagrijn en waarom is het zo moeilijk om elkaar het beste te gunnen? Welnu, daar zijn een aantal redenen voor: 1) dat de levenspartner ook geluk kan ervaren zonder de ander wordt gezien en ervaren als verraad; alsof de exclusiviteit van de relatie te grabbel wordt gegooid door een vorm van ontrouw. 2) dat de levenspartner ook blij kan zijn zonder de ander wordt gezien en ervaren als persoonlijke afwijzing; alsof blijdschap buiten de relatie synoniem is met dat de relatie niet deugt. 3) dat de levenspartner ook een leuk leven heeft zonder de ander wordt gezien en ervaren als persoonlijke nederlaag; alsof extra levensvreugde (buiten de relatie om) van de één een vaardigheid is die de ander niet heeft. Al met al kan daarom rustig de conclusie worden getrokken dat afgunstige reacties meestal voortkomen uit gevoelens van onzekerheid over de eigen persoon. En door de levensvreugde van de ander te torpederen met negativiteit wordt, als het ware, het verschil in beleving weer geneutraliseerd: ‘jij mag niet blij zijn met jezelf, want dat ben ik ook niet’ of ‘ik laat jou niet blij zijn met je leven als ik dat zelf ook niet zo ervaar’. Zo kan het gebeuren dat levenspartners, met het voortschrijden van de tijd, elkaar steeds minder vertellen. De man praat niet over zijn werk omdat hij geen zin heeft aan haar kritisch commentaar; en de vrouw zoekt steeds vaker contact met haar vriendinnen omdat zij geen behoefte heeft aan zijn botte opmerkingen. Helemaal triest is dat, met deze zwijgzaamheid, uiteindelijk een vorm van geestelijke ontrouw jegens elkaar in de hand wordt gewerkt. Het leven buiten de deur wordt dan zoveel leuker dat het thuiskomen als een ware nachtmerrie wordt ervaren.
Deze verhandeling maakt duidelijk hoe wezenlijk het is om jegens elkaar een hoge gunfactor te hebben. Levensgeluk met elkaar kan alleen bestaan als het levensgeluk van ieder individu apart ook wordt toegejuicht. Blij zijn voor de ander als het leven hem/haar toelacht, hoort blijdschap te zijn voor allebei.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties