Naast ‘kinderen’ is ‘geld’ de grootste bron van ergernis tussen levenspartners. Hij vindt dat zij een gat in haar hand heeft en zij vindt hem op de centen zitten. Zij vindt zijn uitgaven aan muziekapparatuur overdreven en hij vindt dat zij hem zijn hobby niet gunt. De definitieve oplossing voor alle relationele ruzies over geld is simpel: zij bepaalt, hij betaalt.
Nu hoor ik de protestgeluiden al gelijk. Want, zo zullen de meest modern denkende stellen zeggen: ‘alles in goed overleg’; dit om de zo belangrijke gelijkwaardigheid in de verhouding te benadrukken. Probleem alleen is dat het gelijkwaardigheids-denken alles nodeloos ingewikkeld maakt. Hij heeft twee eigen rekeningen, zij heeft er ook een paar. En dat betekent dat overeenstemming moet worden bereikt over wat de man bijdraagt aan de huishoudpot. Bijvoorbeeld.. En wat als de vrouw tijdelijk niet werkt, maar wel net een dikke voorschot op de erfenis heeft gekregen van haar ouders? Is dat geld alleen van haar of blijft zij wel evenredig bijdragen aan de kosten van het dagelijks onderhoud? En wat als hij weer eens een snelheidsbekeuring van een paar honderd euro heeft ontvangen? Deelt zij dan ook mee in de kosten of is dat juist het bedrag wat hij van zijn spaarrekening moet halen? Het zijn allemaal geldkwesties waar dagelijks door stellen over gesteggeld wordt zonder dat er enige vorm van oplossingsgerichte harmonie te ontdekken valt. Vele malen handiger is het om al het geld op één gezamenlijke rekening te zetten; een rekening die de vrouw dan beheert. Haar natuurlijke verantwoordelijkheidsgevoel zal er voor zorgen dat de juiste bedragen aan de juiste doelen worden besteed. De man rest alleen nog maar twee taken: 1) zorgen dat er zoveel mogelijk geld binnenkomt op de gezamenlijke rekening 2) af en toe vragen aan zijn vrouw hoe de financiele boel er bij staat. Wil de man iets aan zichzelf besteden (seizoenkaart voetbal, nieuwe schoenen) dan hoeft hij alleen maar aan haar te vragen of het licht op groen staat. Voordeel voor de man is ook dat hij alles wat hij aan meningen heeft over de geldbesteding voorgoed in de prullenbak kan gooien. Dat hij, bijvoorbeeld, van mening is dat de besproken vakantie te duur is uitgepakt, dat doet er dan niet toe. Dat zij, bijvoorbeeld, vindt dat de woonkamer aan een schilderbeurt toe is, kan dan ook zonder zijn commentaar gewoon plaatsvinden. En laat nu juist deze zeer simpele constructie ervoor zorgen dat er geen onenigheid meer plaats hoeft te vinden.
De schoonheid van de zij-bepaalt-hij-betaalt-constructie is dat de man zijn onvoorwaardelijk vertrouwen schenkt aan de vrouw met wie hij het leven deelt. Nog mooier is het feit dat de vrouw, door het geschonken vertrouwen, man en kinderen zal gunnen wat hen toekomt. Wat aan de strijkstok blijft hangen, is voor haar.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties