Man en vrouw zijn niet gelijk, maar wel gelijkwaardig. Tenminste, zo is de heersende gedachte als mensen over de relatie met hun levenspartner praten. Deze gedachte spreekt natuurlijk enorm tot de verbeelding. Immers, als beide partijen evenveel zeggenschap hebben binnen de verhouding, dan is niemand de baas.
‘In goed overleg' is dan de gevleugelde uitdrukking: partners houden in hun doen en laten rekening met elkaar en zoeken voortdurend naar compromissen, zodat een gevoel van evenwichtigheid wordt gekweekt. Maar hoe aansprekend de gelijkwaardigheidtheorie ook is, in de praktijk werkt het niet, en wel om één simpele reden: de vrouw wil het laatste woord. Tot de jaren '60 van de vorige eeuw had de vrouw niks te willen. Toen nog bepaalde de man het reilen en zeilen binnen het gezin. Na enkele emancipatiegolven heeft de vrouw maatschappelijk, maar vooral in het liefdesleven succesvol naar de macht gegrepen. Zij heeft niet alleen iets te willen, haar wil is ook doorslaggevend. Dat mannen hier moeite mee hebben, is begrijpelijk. Om zeggenschap te verliezen, is een bittere pil om te slikken. Maar, wie goed kijkt naar het resultaat kan alleen maar tevreden zijn. Vrouwen tonen meer verantwoordelijkszin als het bijvoorbeeld om de kinderen gaat, hebben meer overzicht en discipline in het huishouden, en zijn verstandiger als het gaat om de financiële zaken. Bovendien hebben vrouwen een sterker moraal. In menselijke verhoudingen weten zij het verschil tussen goed en kwaad beter in het vizier te houden. De man, die ziet in niets een probleem met als gevolg dat de vrouw alle losse eindjes aan elkaar moet knopen. Zo wordt zij de eeuwige zeur en hij de zielepiet die zich in geen enkel gesprek meer serieus genomen voelt. Daarmee wordt de strijd tussen de seksen voortgezet met een groeiend aantal scheidingen als gevolg. Triest is het gegeven dat onderhand de man alleen nog maar zijn toevlucht zoekt in sabotage: hij doet net alsof hij niets hoort, haalt zijn schouders op als hij afspraken vergeet en heeft altijd net iets belangrijkers te doen dan wat zij voorstelt. Voor mij als psycholoog/therapeut is de oplossing simpel: beide partijen zouden op slag kunnen winnen als de man zijn verloren positie erkent. Hij kan volstaan met haar gelijk te geven om er zelf beter van te worden. Want uiteindelijk zijn vrouwen sportief en gul genoeg om hem in al zijn eigen wensen tegemoet te komen. Maar, dat kan zij alleen wanneer haar het laatste woord ook daadwerkelijk wordt gegund.
In de praktijk is het laatste woord gunnen aan de vrouw een fluitje van een cent. De man hoeft maar één zin uit zijn hoofd te leren, namelijk: ‘hoe had jij het gehad willen hebben'. Haar gelijk, is geluk voor allebei.
thank u for share
elektrikli soba
16/05/2013 09:25
(11 jaren geleden)
"Meestal heeft mijn vrouw gelijk als ze zegt dat er iets moet gebeuren, het hoeft alleen niet NU", zei een getrouwde vriend laatst. Het uitsluitend mannelijke gezelschap knikte instemmend.
Vrouwen zien vaak meer problemen dan mannen, en wie weet hebben ze gelijk. Maar wie al die problemen op wil lossen brengt zijn leven met het zweet op het voorhoofd door, rennend van probleem naar probleem.
Is dat de zin van het leven? Wie minder problemen ziet is mijns inziens gelukkiger, want een probleem is meestal niet meer dan een verschil tussen hoe het is en hoe je het gehad had willen hebben: mensen die het leven meer kunnen accepteren zoals het is zijn in mijn beleving gelukkiger.
Ben het daarom hartgrondig oneens met meneer Wijnberg. Vrouwen kunnen enorm zeuren, en dan moet je als man helder zijn: Stop!
Wel met enige zelfreflectie, want het kan inderdaad zijn dat er een kern van waarheid zit in wat ze zegt. Maar niet iedere hint dat ze "niets heeft om aan te trekken" betekent dat je haar je creditcard moet afstaan om de kledingkast nog wat meer te laten uitpuilen (ja dat is een clichebeeld, en ze heeft vast haar eigen creditcard, maar in cliches schuilt vaak veel waarheid)
Maar misschien moet ik me niet tot meneer Wijnberg maar tot mevrouw Wijnberg richten, aangezien zij wel het denkende deel van het koppel zal zijn.
Nou mevrouw Wijnberg, u heeft uw man er goed onder. Kunt u hem ook eens laten ophouden om dit soort "provocatieve" stukjes te schrijven die mensen maar op het verkeerde spoor zetten? Dank u.
Andre
22/12/2010 12:37
(14 jaren geleden)
AH mooi artikel. Het zitten op hun planeet is voor mannen zo normaal dat je vergeet dat er hele andere manieren zijn om naar de wereld te kijken. De meeste relaties gaan over door minachting, terwijl erkenning juist de band versterkt.
ex terug
10/04/2010 22:49
(14 jaren geleden)
test
martijn
02/04/2010 14:51
(14 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties