Natuurlijk. In het begin van een liefdesrelatie lijkt alles perfect. Dat is ook de schoonheid van het verliefdheidsgevoel: de ander kunnen ervaren als een geschenk uit de hemel. Maar als de harde werkelijkheid van het samenzijn tot het brein doordringt, dan is de roep om verandering niet van de lucht.
Meestal is het de vrouw die ontevreden blijkt. En dan ook nog op een zeer ongeduldige toon.Dat is ook de reden waarom ik op mijn spreekuur deze ontevreden vrouwen aanspreek op hun ‘project’. Dat project is de man: hij is wel tot verandering aan te sporen, maar dan moet zij wel bereid zijn om een lange adem te hebben. Probleem is echter dat de vrouw niet als zeurderige, neurotisch vrouwtje bestempeld wil worden. Haar voorkeur heeft het om eenmalig een verzoek in te dienen (‘zou jij vervolgens de keuken willen schoonmaken als ik later thuiskom van het werk’), om daarna de zaak als afgehandeld te kunnen beschouwen. Helaas, zo werkt het niet. Want, op zijn beurt wil hij niet als gedresseerd hondje door het leven gaan. Toch zal hij uiteindelijk haar tegemoet willen komen, al was het alleen maar om zichzelf te verlossen van haar gezeur (ok, jij je zin, ben je nu tevreden’). Even voor de man: nee, natuurlijk is zij niet tevreden; zij rust niet totdat haar wensen ook door hem als vanzelfsprekend worden ervaren (‘wel zo plezierig om alles aan kant te maken wanneer jij later van je werk thuiskomt’). Om op dit punt in de relatie te kunnen aankomen is het geduld al zeker een jaar of vijftien op de proef gesteld. En wie dat geduld kan opbrengen, zal zeker worden beloond. Want, uiteindelijk wil niemand als verliezer uit de relationele strijd tevoorschijn komen. Ik weet het, het aantal scheidingen lijkt alleen maar toe te nemen. Maar de belangrijkste reden voor deze ontwikkeling is nu juist dat partners streven naar snelle oplossingen. En als er iets is wat zich niet leent voor het korte-halen-snel-thuis, dan is het wel relationeel geluk. Alleen met eindeloos geduld en toewijding kunnen man en vrouw elkaar hun gelijk ook gunnen. Nog meer goed nieuws: ook de man kan haar mettertijd iets milder stemmen. Het enige wat hij hoeft te doen is, consequent en herhaaldelijk, zijn punt van ergernis melden (‘ik heb geen zin heb om te praten, als jij het altijd beter weet’). Geen gehakketak, geen ruzie, alleen een glasheldere mededeling. Want, de vrouw zal pas een andere toon aanslaan, als zij daar zelf het moment voor kan kiezen.
Veel mensen koesteren de wens om met elkaar oud te worden. En dat kan. Maar alleen, als met eindeloos en liefdevol geduld, elkaar het vuur na aan de schenen wordt gelegd.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties