Op mijn spreekuur zijn het vooral de mannen die klagen dat zij maar weinig in te brengen hebben in de relatie. Haar wil is wet; en dat is een gegeven dat zijn gevoel van mannelijkheid danig kan aantasten. Hij zal zich daar niet, zondermeer, bij neerleggen; en dat is een gegeven die de nodige bekvechterijen doen ontvlammen.
Wat deze mannen niet beseffen is dat zij allesbepalend kunnen zijn, maar alleen als de vrouw het recht wordt verleend om bepalend te zijn. Het klinkt raar; en dat is het ook. Maar dat maakt het niet minder waar. Want als hij beslist dat zij gelijk mag hebben, als hij beslist dat haar voorkeur de voorkeur verdient en als hij beslist dat haar toon de boventoon voert, dan heeft hij, uiteindelijk, de bepalende stem dat zij bepalend mag zijn. Anders gezegd: of alles in goede harmonie verloopt, hangt af van de man die rationeel dominant is in zijn tegemoetkomendheid. Voor de man is het daarom van cruciaal belang om te beseffen dat zijn mannelijkheid nog volledig intact blijft, zolang hij zijn daadkracht omzet in bereidwilligheid om haar voorrang te verlenen. Om dit principe in de praktijk te kunnen brengen, is het ook van belang om te beseffen dat man en vrouw heel goed van elkaar weten wat zij in de relatie op prijs stellen: hij weet dat zij alles opgeruimd wil hebben voor het slapengaan en zij weet dat hij dat nogal overdreven vindt. Om even bij dit voorbeeld te blijven: als hij, voor het slapengaan driftig gaat opruimen, dan is het voor haar net wat gemakkelijker om te zeggen: ‘ach, schat fijn dat je me zo tegemoetkomt, maar laat de afwas maar staan, die doe ik morgen zelf wel even’. Ander voorbeeld: hij weet, dondersgoed, dat zij het zonde vindt om eten weg te gooien en zij weet ook dat hij er niet van houdt om etensresten te bewaren. Als hij, keurig netjes, de etensresten in bewaarbakjes wegzet in de koelkast, dan zal het voor haar net wat gemakkelijker zijn om te zeggen: ‘ach, die paar vleesresten kun je zo goed gelijk weggooien, die zijn niet zo geschikt om te bewaren’. Ziehier twee simpele voorbeelden waarin de man kan besluiten om haar manier, haar mening, haar aanpak, haar benadering, haar handelswijze voorrang te geven om daarmee ook haar tegemoetkomendheid los te weken. Anders gezegd: alleen als hij zijn mannelijke dominantie inzet om haar als eerste aan zet te laten zijn, alleen dan zal zij rekening willen houden met zijn verlangens.
Man en vrouw zullen niet voor elkaar onder willen doen. En dat geeft strijd. Gelukkig hoeft de man, in die strijd, niet het onderspit te delven. Ook hij komt als winnaar uit de strijd als haar, als eerste, de winst wordt gegund.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties