Traditie is het om op de drempel van het nieuwe jaar goede voornemens te hebben. De bedoeling is dan om iets van constructieve verandering in werking te zetten. Maar misschien is het hebben-van-goede-voornemens wel de allerslechtste gewoonte; en is het veel constructiever om juist te willen wat je al hebt.
Punt is namelijk dat het vandaag de dag niet zo moeilijk is om onvrede te hebben, al was het alleen maar omdat het nieuws daar altijd aanleiding toe geeft. Bijna onpasselijk word ik als weer eens iemand beweert dat het onderwijssysteem niet deugt; en dat kinderen te weinig worden aangesproken op hun talent. Ik zou zeggen: wees blij dat we een onderwijssysteem hebben; en dat kinderen, meer dan ooit, de vrijheid hebben om iets van zichzelf te maken. Nee, de roep om ‘beter’ mag dan wel dan wel psychologisch correct klinken, het geeft ook voeding aan frustraties en onbehagen; en dat terwijl er dikwijls voldoende aanwezig is om wel tevreden over te zijn. Zo was er laatst een patiënte (Alice) op mijn spreekuur die zei: ‘ik heb al een baan en wil samenwonen, maar mijn vriend weigert om het student-zijn-op-kamers op te geven’. Ik vroeg: ‘en hebben jullie een goede niet-samenwoon-relatie?’ Zij reageerde met: ‘ja, dat wel; maar ik denk altijd een stapje verder’, waarop ik wel moest zeggen: ‘ok, dan is dat het probleem’. ‘Ik snap het even niet’, zei zij vertwijfeld’. Toen ik mijn preek over ‘willen wat je al hebt’ had afgerond, voegde ik er aan toe: ‘misschien, als je heel enthousiast laat blijken hoe blij je bent dat je hem nog niet over de vloer hebt, zal hij zich steeds vaker achter de oren krabben’. Want zo werkt het in relaties ook: wat de één niet wil, wil de ander; en wat de één wel wil, wil de ander niet. Uiteindelijk toonde Alice zich heel tevreden, vooral met het besef dat zij het nog niet zo slecht getroffen had. Ook jij kan, op de drempel van het nieuwe jaar, eens stilstaan bij alles je wat wel hebt; in plaats van te knorren over wat er aan ontbreekt. Zo ben je wellicht niet altijd even assertief, maar heb je wel het vermogen om goed te luisteren, bescheidenheid te tonen en anderen het podium te gunnen, daar waar die anderen het ook verdienen. En misschien leef je niet altijd even gezond, maar ben je gezond genoeg om hard te werken, lekker te fietsen en zonder buikpijn een paar vette oliebollen achterover te slaan.
Om oud en nieuw nog meer luister bij te zetten, kan het geen kwaad om al jouw dierbaren te vertellen wat ze vooral niet moeten veranderen. Zo heb ik aan mij zus gevraagd of zij precies dezelfde huzarensalade wilde maken als vorig jaar. Haar ‘ja’ was voor mij een enorme opluchting.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties