Het tonen van interesse is wezenlijk voor goed contact. Dit kan door het stellen van persoonlijke vragen, het doorvragen en oppikken van gaten in het verhaal; de zaken die juist niet worden verteld. Interesse tonen is synoniem met goed luisteren en staat garant voor sociaal succes.
En dit succes doet veronderstellen dat veel mensen er werk van maken om hun empathisch vermogen te gebruiken, vooral omdat het een eenvoudige sociale vaardigheid is. Maar de praktijk van alledag laat zien dat echte belangstelling ver te zoeken is. De vraag is daarom gerechtvaardigd hoe het gebrek aan goede luisteraars te verklaren is. Het eerste probleem is deze: juist omdat er zo weinig met aandacht wordt geluisterd, lopen mensen helemaal leeg als dit wel een keer gebeurt. Geef de ander een vinger en hij neemt de hele hand. Lange verhalen over het verleden, gedetailleerde bespiegelingen over familiaire relaties, klachten over de werksituatie of onvrede over de kinderen en de levenspartner zijn zo tijdrovend dat de luisteraar zich wel twee keer bedenkt voordat hij zijn sociale gezicht nog een keer laat zien. Het tweede probleem is een gebrek aan wederkerigheid: zodra de één op zijn praatstoel zit, vergeet hij de ander te belonen voor zijn belangstelling door zelf iets van interesse te tonen. Daardoor is een gesprek geen gesprek meer, maar eerder een oefening in geduld waarbij de luisteraar zijn eigen behoefte aan erkenning volledig moet negeren. Menig luisteraar zegt na verloop van tijd: ‘het contact is zo eenrichtingsverkeer dat ik geen zin meer heb om er in te investeren’. Het derde probleem heeft de maken met een gebrek aan kwaliteit: menigeen praat lijzig, langdradig, saai, ongeïnspireerd, warrig, negatief of deprimerend, waardoor de luisteraar al gauw spijt krijgt dat hij iets van interesse heeft getoond. Ik bedoel, waarom belangstelling tonen voor iemand die dit sociale cadeautje verkwanselt door te bazelen? Een vierde probleem heeft te maken met de houding van de prater: is deze hooghartig, autoritair, dikdoenerig, (ver)oordelend of neerbuigend, dan zal de luisteraar al snel afhaken omdat hij geen zin heeft om een soort schietschijf te zijn voor iemand die alleen maar zijn frustraties afreageert. Zeg nou zelf: waarom belangstelling tonen voor iemand die zelf zijn medemens geen warm hart toedraagt? Nu beweren vooral vrouwen dat mannen slechte luisteraars zijn. En dat klopt. Maar vrouwen kunnen de aandacht zo opeisen dat mannen alleen maar iets van eigenheid kunnen bewaren door Oost-Indisch doof te zijn.
Aan goede luisteraars geen gebrek. Die zijn er genoeg. Nee, het is de asociale kletsmajoor die het verpest voor iedereen die wel een luisterend oor verdient. Wilt u daarom echte aandacht, zorg dan voor een onderhoudend, bondig en grappig verhaal. En geef iets terug van wat u zelf verwacht.
Regelmatig het schrijven kan de vaardigheid van zelfexpressie, iets dat nuttig is in schriftelijke communicatie, zoals e-mail, en dat kunnen vertalen in betere verbale communicatie aan te scherpen.
Galajurken online
10/10/2013 10:23
(11 jaren geleden)
Briljant slot. Maar denkt u dat er veel goede vragenstellers zijn? Die eigenschap lijkt nog wel eens te missen bij mensen die wel goed kunnen luisteren.
Ik ken muurbloempjes die rustig afwachten tot iemand wat gaat vertellen of een vraag stelt. Maarja, een goede verteller blijft inderdaad het lastigste te vinden.
Linda
24/09/2012 19:25
(12 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties