Elke liefdesrelatie is uniek. Tenminste dat mogen mensen graag denken. Als psycholoog weet je wel beter; en vliegen hier op het spreekuur de universele relatiepatronen mij om de oren. Zo is de jeukrelatie er één die (helaas) veel voorkomt: niet erg genoeg om te vertrekken en niet fantastisch genoeg om te blijven. Een eeuwige tweestrijd is geboren.
De term ‘jeukrelatie’ verdient natuurlijk nadere toelichting. Deze term komt in mij op omdat jeuk vervelend is, maar redelijk snel te verhelpen door goed te krabben. Misschien daarna een beetje verkoelende zalf erop; en het ergste leed is geleden. Zo heeft Beatrice (38), zoals zij dat zelf zegt, haar man Theo (36) vanaf dag één in haar hart gesloten; en dat vooral omdat hij, met zijn hulpeloze hondenogen, haar zo ontroert. Aanvankelijk lijkt alles koek en ei, maar na verloop van tijd ervaart Beatrice dat elke vorm van liefdesuiting alleen van haar kant komt; en dat Theo geen enkel initiatief toont; en zelfs geen poot uitsteekt om haar, zo nu en dan, even te liefkozen. Ook de gesprekken met elkaar moet zij aanzwengelen; en als zij besluit om een avond niets te zeggen, dan nog brengt Theo geen enkel geluid voort. Door activiteiten te bedenken lukt het Beatrice, met enige regelmaat, om iets van gezamenlijkheid te ervaren, maar evengoed voelt zij zich steeds eenzamer in de relatie. Ook met de komst van hun eerste kind verandert er weinig; en ervaart Beatrice de relatie eerder alsof zij nu moeder van twee kinderen is dan dat zij echt een volwaardige partner naast zich heeft staan. Aangezien Beatrice een mooie carrière als modeontwerpster heeft, kan zij overdag haar relatie-onvrede gemakkelijk opzijzetten. Maar vooral in het weekend denkt zij steeds vaker: ‘het is mooi geweest, ik verdien meer relatiegeluk dan ik nu krijg’. Zij vraagt mij om hulp en zegt: ‘waarom lukt het mij niet om de knoop door te hakken?’ Als ik zeg dat zij gevangen zit in een typische jeukrelatie met uitleg erbij, zegt zij: ‘ja, dat klopt, maar ik wil toch de ban breken en vertrekken’. ‘Dat snap ik’ en vervolg: ‘maar er is ook wat voor te zeggen om alles op de lange baan te schuiven, vooral omdat jij ook weet dat Theo, zonder jou, reddeloos verloren is’. Beatrice huilt; en heeft even helemaal geen tekst om haar standpunt kracht bij te zetten. Ik beloof haar wel om iedere week af te spreken, al was het alleen maar om perspectief te houden op een beter (liefdes)leven.
Nu is het natuurlijk helemaal niet zo verwonderlijk dat een liefdesrelatie jeuk geeft. Er is altijd wel een reden om het bijltje er bij neer te gooien, als ook altijd wel een reden om drastische maatregelen op te schorten. Zo bekeken is elke liefdesrelatie een jeukrelatie. En is af en toe een beetje krabben met verkoelende zalf meer dan voldoende.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties