Let op je bezoekt nu de archiefsite. Bekijk de actuele website hier.

Let op deze site dient als archief.
Ga naar www.psycholoogwijnberg.nl voor de actuele website.

Columns en Archief

Keur mij goed

01 December 2014
Door: Jeffrey Wijnberg

Kinderen maken er geen punt van. Keer op keer schreeuwen zij om aandacht; en dan vooral om goedkeuring in de wacht te slepen: ‘mama, papa, kijk hoe ik al kan fietsen’. Ouders maken er doorgaans ook geen punt van. Telkens weer zullen zij het kind belonen: ‘geweldig, wat kan jij dat goed!’

Punt is wel dat grote mensen ook naar goedkeuring snakken, maar dat deze volwassen behoefte als kinderachtig wordt gezien. Zo kan het gebeuren dat normale mensen bij mij op het spreekuur komen en uitspraken doen als ‘het probleem is dat ik mij teveel aantrek van wat andere mensen van mij denken’ of ‘ik merk dat ik emotioneel afhankelijk ben van de goedkeuring uit mijn omgeving’. Blijkbaar is het psychologisch correct om te denken dat een emotioneel volwassen mens genoeg moet hebben aan zichzelf. Welnu, het tegendeel is waar: een emotioneel volwassen mens herkent en onderkent zijn eigen verlangens; om vervolgens daar iets constructiefs mee te doen. En constructief is het om te zorgen dat het verlangen naar goedkeuring wordt binnengesleept. Daarom is er niets mis mee om, bij herhaling, vragen te stellen als ‘vind je het goed wat ik gedaan heb’ of ‘ben je tevreden over wat ik heb gepresteerd’. Mooi is het natuurlijk wanneer er een compliment wordt gescoord. Elk normaal mens ervaart dat als een opkikkertje. Minder mooi is het wanneer het compliment uitblijft en er kritische woorden vallen: ‘nee, ik ben niet zo tevreden over wat je hebt gepresteerd; het kan beter dan wat je hebt laten zien’. Wie getrakteerd wordt op dergelijk commentaar, zal dat niet snel als onbelangrijk naast zich neerleggen. Kritiek doet zeer en maakt onzeker. Maar ook dat is een normaal menselijk fenomeen. Geen enkele reden voor schaamte. Slim is het natuurlijk wel om met de gegeven kritiek de prestaties te verbeteren, om dan wel de nodige goedkeuring in de wacht te slepen. Kinderen zijn onvermoeibaar als het gaat om het zoeken naar goedkeuring. Volwassenen kunnen daar een voorbeeld aan nemen. Het idee is om net zoveel goedkeuring binnen te hengelen tot er, voor even, een verzadigingspunt is bereikt. Even pauze nemen, diep ademhalen en op naar meer schouderklopjes en aaitjes over de bol.

Mensen die veel hebben gepresteerd en mettertijd in hun tak van sport een toppositie innemen, komen vaak droog te staan. Maar ook zij verdienen een compliment. De behoefte aan goedkeuring is een behoefte die nooit overgaat.

 


Lees ook:

Bekijk alle columns

Reacties

  • or te betalen ook. Dat is bij Wijnberg wel anders.

    192.168.1.1
    04/08/2016 17:39
    (8 jaren geleden)

  • ongevraagd je advies geven. En je hoeft er nog niet voor te betalen oo

    192.168.1.1
    04/08/2016 17:38
    (8 jaren geleden)

  • toch niets mooiers dan dat allerlei mensen gevraagd en ongevraagd

    192.168.1.1
    04/08/2016 17:38
    (8 jaren geleden)

  • an. Maar ook zij verdienen een compliment. De behoefte aan goedkeuring is een behoefte die n

    192.168.1.1
    04/08/2016 17:37
    (8 jaren geleden)

  • I like this blog its really informative blog. Its really usefull for me.Thanks for sharing this with us!

    Hairextensioncheap.com
    30/12/2014 07:36
    (10 jaren geleden)

  • @Floria.
    Vreemd. Er is toch niets mooiers dan dat allerlei mensen gevraagd en ongevraagd je advies geven. En je hoeft er nog niet voor te betalen ook. Dat is bij Wijnberg wel anders.

    Albert Meijer
    03/12/2014 12:12
    (10 jaren geleden)

  • Dit heeft u weer goed geschreven meneer Wijnberg! Mijn complimenten. :-D


    02/12/2014 20:17
    (10 jaren geleden)

  • Een column naar mijn hart. Dankuwel.
    Ik las ooit eens een heel mooie zin: Voordat je de diagnose stelt dat je een minderwaardigheidscomplex hebt of depressief bent, ga na of je niet simpelweg omringd wordt door klootzakken.
    Vorig jaar heb ik besloten om een einde te maken aan vriendschappen met mensen die niets anders doen dan anderen vertellen wat ze moeten doen, denken, voelen, willen, vinden, zeggen (dodelijk vermoeiend) en me te beperken tot de omgang met mensen die in staat zijn naar een ander te luisteren en anderen te accepteren en waarderen zoals ze zijn. Wat een opluchting!
    Ik ben volledig tot rust gekomen. Ik merk dat ik intussen minder gevoelig ben geworden voor kritiek en beter complimenten kan ontvangen.
    Worden sommige mensen nooit moe van het geven van ongevraagd advies en het gratis verstrekken van levenslessen?

    Floria
    01/12/2014 16:41
    (10 jaren geleden)

RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties

Plaats uw reactie