Er bestaan mensen die alles keurig netjes voor elkaar hebben. Het huis is schoon, de kinderen zijn beleefd en de rekeningen zijn betaald. Deze mensen leven ook nog eens gezond; wandelen, fietsen en zwemmen dat het een lieve lust is.
En zij vinden het ook de gewoonste zaak van de wereld om vriendelijk, dienstbaar en tegemoetkomend te zijn in relatie tot hun medemens. Toch kunnen deze keurig nette mensen overvallen worden door een diep gevoel van treurnis, vooral wanneer familieleden, vrienden of collega’s hen plotseling de rug toekeren. Zoekend naar antwoorden waarom zij weer eens zo hard worden afgewezen, kunnen zij geen passende verklaring vinden. Welnu, de verklaring is even simpel als ontnuchterend: mensen houden niet van mensen waar niets op aan te merken valt. Goed gedrag is mooi, maar gaat vroeg of laat irriteren om de doodeenvoudige reden dat het juist als onecht, gemaakt, ingestudeerd of te beredeneerd wordt ervaren. Daar komt nog bij dat in het contact met keurig nette mensen anderen zichzelf gaan zien als slordig, ongezond, lui en egoïstisch; een confrontatie die als zeer onplezierig wordt ervaren. Een derde factor die meespeelt is: afgunst. Mensen hebben de grootste moeite met hun keurig nette medemens omdat hem alles voor de wind lijkt te gaan, waardoor eigen tegenslagen, dompers en mislukkingen als oneerlijk en onrechtvaardig worden ervaren. Het ogenschijnlijke succes van de keurig nette mens wekt nu eenmaal het ongemakkelijk gevoel dat hij door een hogere macht wordt voorgetrokken. Psychologisch van belang is dat de ‘foutlozen’ zich van geen kwaad bewust zijn. Zij weigeren in te zien dat het juist hun onberispelijkheid is die kwaad bloed zet. Maar goed, ook al zouden ze dat wel inzien, dan is dat geen reden om, bij gelegenheid, vervelend, onaardig of ongezellig te gaan doen. Tussen man en vrouw is dit fenomeen ook aan de orde van de dag: hij laat, zoals gewoonlijk, de nodige steken vallen terwijl zij op geen fout te betrappen valt. De vrouw raakt geïrriteerd omdat hij er een potje van maakt; en de man raakt, zo mogelijk, nog geïrriteerder omdat zij er nooit een potje van maakt. Opvallend hierbij is dat de kinderen dan eerder naar de vader trekken omdat hij vergevingsgezinder is terwijl de moeder met lege handen achterblijft omdat zij als ‘onaantastbaar correct’ wordt ervaren. Vandaag de dag is het nogal in de mode om te roepen: ‘stel je eens kwetsbaar op’. Daarmee wordt doorgaans bedoeld dat ook de keurige nette mens zich eens van zijn slechte kant moeten laten zien. Dat is een probleem als je die kant van jezelf helemaal niet kent.
De keurig nette mens ziet zichzelf niet als zodanig. Hij gaat door het leven met de vanzelfsprekende opdracht om gewoon zijn plicht te doen. Maar blijft de aanhang weg, dan weet je nu hoe het zit.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties