16 June 2008
Door: Jeffrey Wijnberg
Getrouwd en vruchtbaar? Dan zorgt de natuur als vanzelf voor kinderen. Tenminste, zo was het ooit.
Tegenwoordig is, vooral in Nederland, het krijgen van een kind de uitkomst van een hele ingewikkelde rekensom, waarbij uitgekristaliseerde rationele antwoorden gegeven moet worden op vragen als: ‘kan het financieel uit’, ‘is er voldoende en voelbare vader/moeder instinct’, ‘past het wel in de carrièreplanning’, ‘is er genoeg emotionele balans in de relatie’, ‘zijn beide partners toegekomen aan hun eigen individuele ontwikkeling’, ‘is de behuizing wel toereikend’, en ‘is het maatschappelijk klimaat wel warm genoeg’. En tegen de tijd dat de rekensom is opgelost, is het huwelijk ontbonden of de vruchtbaarheid verdwenen. Eigen schuld, dikke bult. Want, kinderen hebben is geen probleem maar eerder het enige juiste antwoord op al die ingewikkelde vragen.
Gaat u maar na: juist omdat kinderen kostbaar zijn, worden ouders als vanzelf productiever en spaarzamer. En het vader/moeder instinct komt niet uit het luchtledige, maar als natuurlijke reactie op de geboorte van het kind. De carrièreplanning kan gewoon doorgaan. Ik bedoel, waarom zou iemand überhaupt een carrière plannen als er geen nagelslacht is om ervan te profiteren? Emotionele balans? Tja, als dat fenomeen al bestaat, dan zijn het juist de kinderen die ouders dwingen om elkaar halverwege te ontmoeten.
En eigen individuele ontwikkeling? Daar zijn kinderen nu juist voor bedoeld. Zeker als het gaat om volwassen en verantwoordelijk te zijn, incasseringsvermogen te kweken, opofferingsgezind te zijn, speels en creatief te worden, en boven alles: het diepe besef te ontwikkelen dat levensgeluk vraagt om aandacht die naar buiten gericht is, en niet om een snelle bevrediging van eigen behoeftes. De behuizing? Die is altijd toereikend: klein is gezellig, groter is een luxe probleem. En het maatschappelijk klimaat: die is juist alleen maar warm als er kinderen zijn.
Zonder jeugd heeft de planeet sowieso geen toekomst. Goed, tot zover mijn briljante argumenten. Nu is het onderhand wel tijd voor een beetje gevoel. Want, als er iets is, dat het hebben van kinderen met zich meebrengt dan is het wel een regenboog aan emoties: extreme angsten of het allemaal wel goed komt, intense vreugde bij alles wat het kind ontdekt en leert, afgewisseld door momenten van verdriet en zorg als het kind zich bezeert. En dan al die vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen in huis: dat is genieten in optima forma door de muziek van de gesprekken die hun aanwezigheid voortbrengt.
Misschien is het allermooiste van het hebben van kinderen wel het moment dat zij zelf kinderen krijgen. Dat is het moment waarop opa en oma, verlost van de directe zorg en verantwoordelijkheid, nog intenser kunnen genieten van de wonderbaarlijke groeistuipjes die het kleinkind doormaakt. Ja, elke keer als ik in de pretoogjes van onze eerste kleindochter kijk, dan hoef ik helemaal niets uit te rekenen. Dan denk ik, voel ik, weet ik, helemaal zeker dat mijn kind en zijn kind boven elke twijfel verheven is.
Auteur: Jeffrey Wijnberg
Originele publicatie: de Telegraaf
Datum: ma 16 jun 2008, 06:30