Aan en uit. Aan en uit. Telkens weer aan en dan weer uit. Dat is wat een knipperlicht doet. Je kunt wel doorrijden, maar het is wel uitkijken geblazen. Welnu, datzelfde principe geldt ook voor een knipperlichtrelatie: je kunt er wel mee doorgaan, maar de bedoeling is ook dat je goed om je heen blijft kijken.
Nu is er ook een ander principe die opgeld doet in een knipperlichtrelatie: het stel kan niet echt goed met elkaar, maar ook weer niet zonder elkaar. En dat is weer een principe dat eigenlijk in veel relaties terug te vinden is. Want constant-samen beperkt de vrijheid en al te veel vrijheid voelt dan weer als een doelloos bestaan. Maar goed, een typische knipperlichtrelatie heeft een herkenbare dynamiek: zij is niet meer verliefd en mist de uitdaging, hij is nog wel verliefd, maar mist haar toewijding. Zij maakt het uit op zoek naar beter, maar keert op haar schreden terug omdat zij met hem toch een solide vriendschap onderhoudt. Hij maakt het uit omdat er geen seksueel contact meer is, maar bedenkt zich weer omdat hij haar niet aan een ander gunt. Zij maakt het uit omdat zij geen kinderen met hem wil, maar begint toch weer te twijfelen omdat zij, bij nader inzien, ook helemaal geen kinderen wil hebben. Hij maakt het uit omdat zij geen kinderen met hem wil, maar begint toch te twijfelen omdat zij nog altijd meer is dan alleen maar de eventuele moeder van zijn kinderen. Zij maakt het uit omdat hij ontrouw is geweest, maar vraagt zich wel af of dit terecht is omdat zij ook al eens ontrouw is geweest. Hij maakt het uit omdat hij verliefd is op een ander, maar ziet tegelijkertijd in zijn nieuwe vlam ook geen echte toekomst. Zij maakt het uit omdat hij niet echt voor haar kiest, maar wil het contact niet definitief verbreken voor het geval hij van mening verandert. Tja, een knipperlichtrelatie is een vermoeiende aangelegenheid; en dan niet alleen voor het koppel zelf. Ook de buitenwacht raakt vermoeid van de herhaling van zetten; en zal, op een gegeven moment verzuchten: ‘aan of uit, wat kan het mij nog schelen, het is toch elke keer weer hetzelfde liedje’. In essentie speelt bij beide partners in een knipperlicht relatie dezelfde angst: bang om, zonder elkaar, uiteindelijk moederziel alleen over te blijven. Zo bekeken is het onderhouden van een knipperlichtrelatie een vorm van levensangst, oftewel: je weet wat je hebt, je weet niet wat je krijgt.
Het is alweer een eeuwigheid geleden, maar ooit zat ik zelf in een knipperlichtrelatie. Dat heeft er toentertijd behoorlijk ingehakt, want ik heb er nu nog nachtmerries van:, gevangen zitten in een leven die ik eigenlijk helemaal niet wil. Echte knipperlichten vind ik geweldig. Want die geven mij het vertrouwen dat ik op mijn eigen oordeel kan vertrouwen.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties