Het geven van kritiek is bijzonder lastig. Want, op voorhand is te voorspellen dat er ruzie van komt; of dat de bekritiseerde gekwetst en aangeslagen zal rondlopen. Enige verpakking van gegeven kritiek is daarom gewenst;
Ook al druist dat in tegen de hedendaagse norm van ‘transparant en direct communiceren’. Zelf ben ik een gepassioneerde aanhanger van kritiek met een humoristisch sausje, al was het alleen maar omdat een dergelijke aanpak beter aan het geheugen blijft plakken; aan het geheugen van de ander dan wel te verstaan. Nu bent u wellicht helemaal geen grappig type. U geeft gewoon eerlijk toe dat het u totaal geen gevoel voor humor hebt. Maar dat is geen excuus. Juist dan is het belangrijk om eens wat te oefenen in het opvrolijken van uw belerende boodschap. Immers, uw dierbaren hebben allang hun oren dicht als u weer eens op serieuze toon uw kritische opmerkingen de lucht in slingert. Een mooie eerste oefening is het gebruikmaken van de zin: ‘heb je wel door dat jij jouw beroep totaal gemist hebt?’ Logischerwijs zal uw gesprekspartner dan oprecht benieuwd zijn op welke speciale talenten u doelt. ‘Volgens mij’ –zo vervolgt u het betoog- ‘ben jij een geboren scheidsrechter; jij ziet alles, jij hoort alles en jij weet dan ook nog eens of alles volgens de officiële spelregels wordt gespeeld; als jij voor elke opgestoken gele en rode kaart betaald zou worden, dan was jij allang miljonair’. De kunst is natuurlijk om het juiste beroep te kiezen. Maar eenmaal gevonden, is het verhaal dan gemakkelijk te vertellen. Heeft u de smaak te pakken, dan kunt u overstappen op de oefening van het verzinnen en geven van bijnamen. Zo wordt uw bemoeizuchtige buurman ‘de Portier’, uw werkverslaafde neef ‘Mister Money’ of uw dominante moeder ‘de Generaal’. De uitgesproken bijnamen geeft u met een grote glimlach en bij herhaling, net zo lang totdat u merkt dat de ander protesteert, waarop u dan weer reageert met de opmerking: ‘als jij een betere bijnaam weet, dan hou ik mij aanbevolen’. Een oefening voor gevorderden is ‘spelen via de band’. Uw kritiek begint dan met de zin: ‘ik heb een collega waar ik mij toch zo allemachtig aan erger’, gevolgd door een detaillistisch uiteenzetting. Mocht uw gesprekspartner zeggen: ‘het lijkt wel of jij mij bedoelt’, dan antwoordt u: ‘ach nee joh, jij moet niet alles zo op jezelf betrekken’. Deze laatste aanpak is wellicht niet eens zo grappig, maar het effect is er niet minder om.
Mensen willen niet worden gecorrigeerd. Maar, de noodzaak is er niet minder om. Geef daarom een vingerwijzing die kietelt. Oscar Wilde zei ooit: ‘If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they'll kill you.’
The 2.55 it arrogant was brash in February 1955.
www.skyteamtrade.com
17/09/2015 05:37
(9 jaren geleden)
Als je omgeving het gevoel voor humor heeft van een doodgeboren garnaal, schiet het alsnog niet op.
Niks is zo deprimerend als een grap te moeten uitleggen.... En dat moet ik érg vaak daar ik als 'westerling' het gronings (gode zij dank!!!) niet machtig ben, maar hier wel verblijf.
Goeie humor heeft een kern van waarheid, en dáárom blijft de grap hangen. Echter waarheden zijn aan perceptie onderhevig :-)
Groet,
Gerald.J.Vos@Gmail.com
G. J. Vos
22/07/2013 23:55
(11 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties