Als je, aan het begin van de relatie, iedere keer dat je seks hebt gehad, één euro in een potje zou doen en na tien jaar iedere week dat je geen seks hebt gehad één euro uit het potje zou halen, dan heb je na 15 jaar relatie een leeg potje. En dat is, meer dan ééns het breekpunt in de relatie.
Vooral de jeugdige stellen hebben het er moeilijk mee als de seks uit de verhouding is verdwenen. En helemaal onlogisch is dat niet. Immers, nog zoveel jaren te gaan en niet meer vrijen is wel heel erg veel gevraagd. Ben je een vijftigplusser, dan is het net iets gemakkelijker om het gebrek aan seks als onbelangrijk aan de kant te schuiven. Hoe dan ook is het kennelijk behoorlijk lastig om voor langere tijd seksueel aantrekkelijk voor elkaar te blijven. Dit heeft ook een belangrijke biologische reden: in de basis is seksuele aantrekkingskracht bedoeld om aan reproductie te doen; en als de kinderen er ook daadwerkelijk gekomen zijn, dan zit ‘het werk’ er op. Zijn die kinderen er niet gekomen, dan is er, evolutionair gesproken, een kans gemist; en het enige dat overblijft is een platonische relatie die, evident, niet vruchtbaar is geweest. In dat geval is het doorgaans de vrouw, mits nog vruchtbaar, degene die de stekker uit de relatie trekt; en alsnog op zoek gaat naar een partner die wel kinderen met haar wil hebben. Overigens zijn er genoeg stellen die niet alleen een kinderrijk gezinsleven hebben, maar ook een liefdevolle relatie. Als dan de seksuele omgang te wensen overlaat, rijst de vraag hoeveel gewicht aan het hebben van seks gegeven moet worden. In mijn optiek kunnen beide partners genoeg doen om zichzelf te bevredigen; en vooral hun intimiteit met elkaar zoeken in gesprekken, gezamenlijke activiteiten en fysieke nabijheid. In dat geval is het gemis aan ‘de daad’ niet per se een gegeven die het ontbinden van de relatie rechtvaardigt. Ik bedoel, voor wie langer met één en dezelfde partner optrekt, is het logisch dat vertrouwdheid de overhand krijgt, terwijl tegelijkertijd de (romantische) spanning die nodig is voor seks langzaam maar zeker uit de relatie verdwijnt. Het is een vrij normaal en natuurlijk verschijnsel, waar niet echt ophef over gemaakt hoeft te worden. Toch zijn de reacties op een seksloze relatie nogal uiteenlopend: de één regelt een (geheim) vrij-vriendje of vriendinnetje, de ander is gewoonweg opgelucht dat het er niet meer van hoeft te komen. Er zijn gelukkig zoveel manieren om elkaar lief te hebben dat seksuele omgang daar niet het bewijs van hoeft te zijn.
Wie onzeker is over te toewijding van de partner, zal meer moeite doen om de ander (seksueel) te veroveren. Wordt de relatie als veilig en duurzaam ervaren, zal een verminderde noodzaak ervaren om de ander voor zich te winnen. Geen gedoe, ook goed.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties