Met enige regelmaat verschijnen mannen op mijn spreekuur die enigszins bedremmeld en schuldbewust opbiechten dat zij liegend door het leven gaan. Dat liegen is, op korte termijn, bedoeld om te ontsnappen aan relationeel gedoe. Op de lange termijn draagt het liegen alleen maar bij aan veel relationeel gedoe;
En zal de bijbehorende vrouw meer dan eens de noodklok luiden. Bij het mannelijk liegen hoeft het helemaal niet te gaan om ernstige overtredingen zoals vreemdgaan, gokschulden of heimelijke dronkenschap. Nee, veel vaker komt het voor dat de man liegt over kleinere dingen zoals waarom hij wat later thuis gekomen is of hoe het kan dat zijn hemd vol vetvlekken zit en wat de reden is dat hij het boodschappenlijstje niet heeft afgewerkt. De manier waarop de man liegt is ook al niet echt spectaculair met uitspraken als ‘weet ik eigenlijk niet’ of ‘niet echt op gelet’ en ‘blijkbaar ben ik gewoon wat verstrooid’. Maar dat hij liegt is zonneklaar; en zal, meer dan hem lief is, telkens weer door de vrouw worden blootgelegd. Meestal zal de vrouw zeggen: ‘het maakt me niet zoveel uit dat je af en toe een scheven schaats rijdt, maar wel vind ik het stuitend dat je er over liegt’. Natuurlijk zal de man bij een dergelijke confrontatie beterschap beloven; iets wat hij onderhand gewend is om te doen als hij wordt betrapt. Probleem is alleen dat er zelden of nooit enige beterschap te ontdekken valt; en kan de vrouw er op wachten totdat manlief weer eens de ware aard van zijn doen en laten in nevelen hult. In al die neveligheid doemt de vraag op hoe de leugenachtigheid van de man te verklaren is. In mijn optiek is de beste verklaring te geven door de dynamiek in de relatie onder de loep te nemen: de vrouw is zo scherpzinnig in haar observaties dat de man onder haar radar probeert te blijven. Tegelijkertijd staan de vrouwelijke antennes nog gevoeliger afgesteld wanneer zij de man op een leugen, waardoor de man nog beter zijn best moet doen om onopgemerkt zijn gang te kunnen gaan. Zo bekeken zet de vrouwelijke waakzaamheid de man aan tot liegen; en zorgt de leugenachtigheid van hem voor meer vrouwelijke waakzaamheid. Het is een samenspel van mannelijke en vrouwelijke gedragingen waar beiden alleen maar minder van worden. Aangezien de vrouw haar waakzaamheid echt niet zal opgeven, is het aan de man om eindelijk kleur te bekennen.
Ik ken mannen die zo halsstarrig blijven liegen dat de vrouw het uiteindelijk voor gezien houdt; en de relatie verbreekt. Deze uitkomst is natuurlijk wel verdrietig, maar biedt voor beiden toch een voordeel: de man kan eindelijk zonder nadenken zijn slordige gang gaan terwijl de vrouw haar alarmsysteem kan uitzetten.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties