Pinda-allergie, gluten-intolerantie of hooikoorts: daar heb ik helemaal geen last van. Gelukkig maar. Toch krab ik de laatste tijd nogal vaak op mijn voorhoofd in de buurt van de frontaalkwab; en ben tot de ontdekking gekomen dat ik behept ben met leukjeuk.
En als ik het allemaal uitleg, zou het zomaar kunnen dat ook jij tot dezelfde ontdekking komt. Leukjeuk is het gevolg van de normstelling: dat alles leuk moet zijn. Zo worden kinderen vandaag de dag opgevoed met het ouderlijk credo: ‘je mag kiezen wat je wilt, als je het maar leuk vindt’, of omgekeerd: ‘je hoeft het niet te doen, als het niet meer leuk is’. Dat betekent dat een meisje op paardrijles mag gaan omdat het haar leuk lijkt, maar ook, na twee keer met paardrijles mag stoppen omdat zij het toch niet meer leuk vindt. En dan kan het paardijkostuum inclusief helm, laarzen, sporen en zweepje weer op marktplaats gezet worden. Waarom is Klaartje niet meer op paardrijles? Ze vond het niet meer leuk. Einde discussie. Het kinderparadijs van leukigheid is onderhand ook overgeslagen op de volwassenen in onze samenleving. Werken is prima, als het maar leuk is. Vriendschappen ok, als het maar leuk blijft. Even thuis de boel opruimen, maar dan wel met muziek aan om het leuk te houden. Weer wat gaan studeren: ook prima, maar dan wel een studie die leuk is. Was je nog bij oma op bezoek gegaan in het verpleeghuis? Ja, wel even, maar leuk is anders. Hoe is het met jullie hond? Die hebben we niet meer. Hoezo niet? Die hebben we naar het asiel gebracht, het was gewoon niet leuk meer. Misschien dat de lezer nu onderhand een beetje begrijpt waarom ik leukjeuk heb. Ik kan het woord niet meer horen. Ja, inderdaad: leuk is niet leuk meer. De vraag rijst natuurlijk waarom ‘leuk’ geen richting kan geven aan het leven dat je leidt. Welnu, dat mag natuurlijk; en dat gebeurt ook omdat het past in deze tijdsgeest van korte-termijn-behoefte-bevrediging. Maar dat neemt niet weg dat iedereen nog steeds de nodige verplichtingen heeft; verplichtingen -het woord zegt het al- die nu eenmaal gepaard gaan met frustratie, ergernis en gevoelens van (tijdelijke) onvrede en ongemak. En om nog even terug te komen op de opvoeding: ook kinderen moeten leren om hun verplichtingen na te komen; dit om hierdoor ook de (brood)nodige frustratietolerantie op te bouwen; iets wat belangrijk is om de tegenslagen des levens, ook later als volwassenen, te kunnen incasseren. Doorzetten en volhouden, ook als het niet leuk is, hoort bij alles wat integraal onderdeel is van het leven zelf.
Het woord ‘leuk’ is ook niet echt leuk. Ik bedoel, iets of iemand leuk vinden heeft een hoog slapheidsgehalte. Daarom jeukt het ook zo. Zeg dan liever ‘fantastisch’ of ‘waanzinnig’. Maar ‘leuk’ is van het kaliber: net niet. Gewoon schrappen dus.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties