‘Lichamelijk mankeert u niets, het zit tussen de oren’. Herhaaldelijk valt deze mededeling van de huisarts in verkeerde aarde omdat de patiënt zich niet serieus genomen voelt. Maar de huisarts heeft eerder reden om zich niet serieus genomen te voelen.
Want lichaam en geest werken zo nauw samen dat iedereen onderhand zou moeten weten dat de bovenkamer ook het lichaam regeert. Nu kan ik u wel een wetenschappelijk verhandeling geven over de invloed van hersenactiviteit op het lichaam. Maar dan valt u in slaap. Boeiender is het om te kijken naar het dagelijks taalgebruik. Hoe mensen zich uitdrukken laat onomstotelijk zien dat lichaam en geest een twee-eenheid is. Zo kan het tegenkomen van een verrader op het werk al misselijkmakend zijn en het geratel van de buurvrouw het hoofd doen tollen. Ook zou u in uw broek kunnen plassen van angst of iets moeten aanhoren wat zwaar op de maag ligt. Niet ongewoon is dat ouders een punthoofd krijgen van hun kinderen (of omgekeerd); en dat in een dergelijke relatie het bloed toch kruipt waar het niet gaan kan. Misschien bent u wel eens zo verliefd geweest dat alleen al de verschijning van de ander adembenemend was; zo heftig dat u het hart in de keel voelde kloppen. En dan kunt u wel uw beste beentje voorzetten, maar dat wil niet zeggen dat de dagelijkse verantwoordelijkheden zwaar op uw schouders drukken. Misschien bent u wel het type die de vinger aan de pols houdt; in letterlijke zin dan. Ik bedoel, u bent zo bang (= hypochonder) om een hartkwaal te krijgen dat u om het kwartier uw vinger aan de pols houdt. En wie de gewoonte heeft om op hoge poten te reclameren, zal ook niet gauw door de knieën gaan. Het kan ook gebeuren dat u door de crisis met de rug tegen de muur staat, vaste voet onder de grond probeert te krijgen door te solliciteren, maar aan uw water wel voelt dat u op uw tandvlees loopt. Meer dan eens komt het voor dat hele succesvolle mensen hun hoofd boven het maaiveld steken om vervolgens door andere, jaloerse types onthoofd te worden. Soms kan het geen kwaad om de kiezen op elkaar te houden en niet het achterste van uw tong te laten zien. Want wie zijn nek uitsteekt, kan zo maar iemand treffen die het achter de ellebogen heeft. Persoonlijk krijg ik meer dan eens een brok in mijn keel als ik zie hoe het eenieder een rib uit zijn lijf kost om in het dagelijks onderhoud te voorzien.
Zegt de huisarts dat klachten psychisch zijn, trek dan niet uw neus op. De dokter zuigt het niet uit zijn duim. U heeft gewoon lange tenen.
you do not charge to acquisition an aperture or bazaar their abundance can be begin online through this website.By visiting the site, you will see a array of Moncler coats for both men and women.
Moncler jackets outlet
17/09/2015 05:40
(9 jaren geleden)
Zeer mooi geformuleerd.
Maar speelt niet mee dat wanneer het 'tussen de oren zit' het gevoel de stempel 'gek' te zijn hierin zwaar meeweegt?
Want met de stempel 'gek' heb je grote kans de fysiek gezondste mens op de aardkloot te worden.
Hoezo? Omdat de kans vanaf dat moment groot is dat als je werkelijke lichamelijke klachten hebt, deze constant tussen die oren worden geplaatst.
Een psychisch patiënt wordt nooit meer 'normaal' ziek!
In mijn nabije omgeving heb ik dit een aantal keren meegemaakt waarbij zelfs 1 persoon door te laat ingrijpen, het niet serieus nemen van de klachten en meetellen van erfelijke factoren, de kans werd ontnomen om weer te genezen.
Ze was toen al te zwak om een chemokuur aan te gaan.
Rolf Rosier
15/04/2013 10:52
(12 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties