Op onze redactie VROUW is al langer een discussie gaande wat (oudere) mannen toch bezielt om steevast voor een jongere vrouw te kiezen. Welnu, het antwoord is niet bepaald vleiend voor het vrouwelijk geslacht. Maar op zeer nadrukkelijk verzoek aan mij hierbij dan het verlossend antwoord.
Nu moet, psychologisch gezien, wel eerst vraagtekens gezet worden bij de vraag ‘wat bezielt mannen…’. Deze vraag is namelijk niet echt een vraag (waar het antwoord met voldoening naar wordt gezocht), maar een rasechte vrouwelijke vraag waar de impliciete afkeuring van afdruipt. En laat ik eerlijk zeggen: die afkeuring begrijp ik wel, Immers, vooral de ouder-wordende vrouw zal, meer dan eens, voor een jonger exemplaar worden ingeruild, terwijl zij als alleenstaande oudere vrouw maar moeizaam aan een nieuwe frisse partner kan worden gekoppeld. Dit alles heeft met niets anders dan de vermaledijde overgang te maken: terwijl de man niet noemenswaardig last heeft van hormoonwisselingen, heeft de vrouw dat des te meer: haar vruchtbaarheid verdwijnt en in even rap tempo doorgaans ook haar schoonheid. Al langer bestaat de Engelse gezegde: ‘youth is wasted on the young’ wat zoveel betekent dat jongeren hun eigen jeugdigheid te weinig waarderen. Later is daar een vergelijkbare gezegde aan toegevoegd, namelijk: ‘beauty is wasted on the youth’, oftewel: schoonheid wordt verkwanseld aan de jeugd. En in de laatste uitspraak zit ook een kern van waarheid, namelijk dat schoonheid onevenredig verdeeld is in het voordeel van de jeugd. Nu zullen er altijd lieden blijven die zeggen: ‘echte schoonheid zit van binnen’. Maar laten we wel zijn: dan hebben we het toch echt over een ander soort van schoonheid, een schoonheid die de afzichtelijkheid van het ouder-worden nog enigszins moet compenseren. Overigens, het zijn niet alleen mannen die de voorkeur geven aan de jongere vrouw. Ook vrouwen zelf geven de voorkeur aan hun eigen jongere versie; en kunnen, al kijkend naar foto’s van vroeger, behoorlijk afgeven op hun uiterlijk. Zoals een oudere vriendin van mij laatst zei: ‘als ik nu in de spiegel kijk, dan ben ik net een verschrompelde heks’. Geen reden op hysterisch te doen, om de doodeenvoudige reden dat het hier nu gaat om het natuurlijk fenomeen van de vergankelijkheid. Neem een vers geplukte citroen: vol glans, vol schoonheid, strak in de schil en waar de frisse geur spontaan vanaf spettert. Laat diezelfde citroen een tijdje liggen, en wat overblijft is een, harde doffe knikker waar met moeite een beetje sap uit te persen valt. De vergelijking van de vrouw met een citroen is natuurlijk oneerbiedig, maar het is wel een manier om, te begrijpen waarom een man voor een jonger exemplaar gaat.
Alsof het al niet pijnlijk genoeg is, doet de oudere vrouw er soms ook nog een schepje bovenop door haar vrouwelijkheid helemaal op te doeken; en verandert in een manspersoon met kortgeknipt haar, opgeschoren aan de zijkanten.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties