Oorlog is vreselijk. Zeker wanneer het zo dichtbij huis komt. Dan zijn wij, als Nederlanders, collectief verontwaardigd dat mensen elkaar zo naar het leven kunnen staan. Maar deze morele verontwaardiging is nietszeggend zolang mensen hun eigen oorlogen weigeren te erkennen. Jazeker, iedere dag weer is het oorlog.
Niet ergens ver weg, maar heel dichtbij. En de verbale wapens die worden gebruikt zijn even vernietigend als mortiergranaten. Figuurlijk dan. De inslag van een mortiergranaat is levensbedreigend natuurlijk; en kan een onschuldige burger in één klap van de kaart vegen. Maar evengoed is één kwetsende opmerking doeltreffend genoeg om iedere, goedwillende burger geestelijk van de kaart te vegen. En dat is wat er, ieder dag weer opnieuw, in de zogenaamde huiselijkheid van uw eigen omgeving gebeurt. Dat depressiviteit volksziekte nummer één is, dat er zoveel ziekteverzuim is, dat er nog steeds zoveel arbeidsongeschiktheid wordt vastgesteld en dat het aantal scheidingen alleen maar blijft toenemen, is geen tijdsfenomeen; alsof het aan de maatschappij ligt dat zoveel mensen psychisch omvallen; alsof de samenleving zo ingewikkeld is geworden dat er wel slachtoffers moeten vallen. Nee, dat is vingerwijzen in een richting die ervoor zorgt dat niemand naar zichzelf hoeft te kijken. Het verschil namelijk tussen oorlog en vrede is: bejegening. En die bejegening begint bij de mensen die u zegt lief te hebben. Ik bedoel, zeggen is gemakkelijk. Maar handelt u er ook naar? Heeft u uw levenspartner vandaag al gecomplimenteerd, bijvoorbeeld dat hij zoveel moeite heeft gedaan om een lekkere macaronischotel op tafel te zetten? Of heeft u, zoals wel vaker, sfeer bedervend commentaar (‘geef mij liever de macaroni die mijn moeder maakt’)? Gewoon even een steek onder water omdat u de ander het licht niet in de ogen gunt. Gewoon even de ander naar beneden halen om zelf op een hoger plan te komen. Gewoon even bepalend willen zijn omdat u niet kan uitstaan dat de ander dat is. Gewoon even de macht grijpen omdat u wilt voorkomen dat de ander teveel terrein verovert. Gewoon even iets lelijks zeggen omdat de ander zo mooi voor de dag komt. Nee, natuurlijk. Zo bent u niet. U heeft misschien wel commentaar, maar dan alleen om duidelijk te maken dat smaken verschillen. Meer niet. Uw intenties zijn oprecht en goedaardig. Net zoals van al die andere mensen die zich van geen kwaad bewust zijn. Maar feit is wel dat een geurende macaronischotel het begin kan betekenen van een kleine oorlog. En wat klein is, kan uitgroeien tot iets groots.
Als een oorlog ergens verweg zo dichtbij komt, dan wordt het besef gevoed dat vrede niet vanzelfsprekend is. Daar moet u wat voor doen. Een macaronischotel maken, bijvoorbeeld. Of gewoon erkennen dat een ander dat veel beter kan.
I like the style of blogger to show this blog. I liked this blog because it is shown in a good manner. and here are many informational thing which is very good to have.thanks for this nice one !!!
Hairextensioncheap.com
30/12/2014 07:33
(10 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties