Het lijkt wel een epidemie; alsof mannen elkaar aansteken om, voor het ingaan van de laatste levensfase, nog even te proeven aan andere vrouwen. Huwelijken die dertig jaar of langer overeind gebleven zijn, sneuvelen aan de lopende band; en de verlaten vrouwen kunnen het samen-oud-worden wel vergeten.
Nu kunnen vrouwen wel tegen een stootje; ook op latere leeftijd. Maar zuur is het wel wanneer haar emotionele investeringen van een leven lang niets meer waard blijken te zijn. De man is tegenwoordig net een woekerpolis: zij betaalt wel duizenden euro’s spaarpremie, maar op de einddatum blijkt er per saldo niets uitgekeerd te worden. Nu lijkt de man als woekerpolis misschien een absurd concept. Maar wie even nadenkt zal beseffen dat het zo vreemd nog niet is. Net als banken en verzekeraars onverantwoorde risico’s nemen en zichzelf verrijken met het vermogen van anderen, doen ontrouwe mannen precies hetzelfde. Ook zij lopen weg met de inleg van hun ex en menen recht te hebben op meer geluk dan in het oorspronkelijk contract is vastgelegd. Vervolgens gokken zij op een aantrekkelijk alternatief en verkwanselen alles wat ooit is opgebouwd. In lang vervlogen dagen wist de mens nog wat het betekende om tevreden te zijn met wat hem gegeven was. En hoewel de financiële en maatschappelijke crisis reden genoeg is om iets van nederigheid te tonen, heerst er vandaag de dag toch een andere mentaliteit. Mensen in het algemeen en mannen in het bijzonder menen recht te hebben op meer. Binnen het huwelijk betekent het dat de man vindt dat hij recht heeft op de onverdeelde aandacht. Zodra de vrouw haar energie steekt in de kleinkinderen, in het verzorgen van haar huisdieren of het bezoeken van vriendinnen, dan komt hij tekort en is dat haar schuld. Dat hij ook de vrijheid heeft om te doen wat hem goed dunkt, doet daar niets aan af. Ook heeft hij recht op frequente seksuele bevrediging, ook al worstelt zij met zichzelf om ongeschonden door de menopauze (overgang) heen te komen. Bovendien meent hij het recht te hebben om, zoals hem dat uitkomt, met rust gelaten te worden en niet opgezadeld te worden met klusjes waar hij niet om gevraagd heeft. Het allerbelangrijkste recht wat hij claimt, is het recht op zijn gelijk. Om bij voortduring tegengesproken te worden of om zich te moeten schikken in haar manier van doen, is voor hem uiteindelijk de doorslaggevende reden om te vertrekken. Dat zijn gelijk ten koste gaat van haar geluk, boeit hem allang niet meer.
Het verschijnsel van de woekerpolis wordt nu onderkend en als wanprestatie afgekeurd. Compensatieregelingen zijn in de maak. Nu moet de man alleen nog, ook op relationeel vlak, beseffen dat graaien gewoon niet netjes is.
Paul ,dit geloof ik zeer zeker..maar het heeft meer hoeken en gaten !
Maar als ik in mijn eigen kring bekijk..........nee ,het ligt echt niet aan mij ! ..of kan ik beter wel zeggen van ; het ligt allemaal aan mij,sorry ...Het laatste lijkt mij het beste ! Denk ik .
Mia
17/08/2012 00:29
(12 jaren geleden)
En hoe zit het met het rendement op mijn polis.
Het komt nu zo over dat alleen een vouw investeert en hoopt op een mooi rendement. Ik denk dat mannen ook veel investeren en dan af en toe het gevoel krijgen dat ze bij de neus genomen zijn
paul
16/08/2012 17:53
(12 jaren geleden)
Voor de man en voor de vrouw....
Een Geschenk van God
Een geschenk van God ,een nieuw leven een kind .zomaar van God !
De wereld is niet goed bezig ..geld,geld en geld
Natuurlijk je hebt het nodig om te leven ,je werkt om te leven
de rest is bijzaak
De wereld heeft weinig te bieden...haat jaloezie
dit doet de wereld zichzelf aan,hebzucht
Maar het wonder ......
is toch geen ding??
Mia
14/08/2012 23:22
(12 jaren geleden)
en het jammere van dit alles is dat die mannen die deze instelling niet hebben door de verlaten vrouwen als potentiële woekeraar worden bekeken en daardoor geen eerlijke start in een nieuwe relatie hebben.
wantrouwen is daarin een slechte start
Rolf
14/08/2012 07:42
(12 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties