Het is niet mijn idee. Nee, één van mijn vrouwelijke patiënten neemt dit originele woord in haar mond: mannengriep. Ik vraag om nadere toelichting en zij zegt: ‘mannen kunnen, beter dan vrouwen, zich echt overgeven aan hun lijden’.
Zij vervolgt: ‘het gaat om loslaten; mannen kunnen letterlijk alles uit hun handen laten vallen zonder last te hebben van hun geweten’. Deze citaten zijn het begin van een therapiesessie waarbij duidelijk wordt waarom Irma (33), directieassistente, getrouwd en moeder van twee jonge kinderen, maar nauwelijks herstelt van haar depressieve klachten. Verstandelijk weet zij heel erg goed dat het haar herstel ten goede zou komen als zij, al was het maar voor even, wat meer in de luwte zou leven; en dat vooral omdat zij gemakkelijk overprikkeld is, onrustig slaapt, weinig (extra) levensenergie heeft en het liefst nog de hele dag zou willen huilen. Helaas is haar verstand (nog) niet bepalend in het herstelproces. Zij blijft zich verantwoordelijk voelen voor alles waar een actieve vrouw/moeder zich verantwoordelijk voor zou moeten voelen; en jakkert daarom plichtsmatig voort, om alleen maar even uit te blazen als de kinderen op bed liggen; en zij kan kijken naar First Dates. Pas dan valt de zwaarte van haar af; en laat zij, tijdens het tv-kijken de tranen de vrije loop. Haar man Frans (36) snapt er eigenlijk niet zoveel van. Hij zegt: ‘ziek is ziek, tja en dan moet je uitzieken, simpel toch’. Frans is niet alleen een man van woorden. Hij is ook bereid om, daar waar het kan, de taken van Irma over te nemen. Maar zijn goede wil raakt Irma; en wel zo dat zij dan alleen nog maar haar eigen falen ervaart. Voor haar geldt eerder: ‘ook al ben je ziek, dan nog heb je gewoon je plicht te doen’. Dit alles verklaart waarom vrouwen nogal geïrriteerd kunnen raken wanneer manlief zijn griep in bed ligt uit te zieken. Met het horen van zijn gekreun en gesteun, voelen zij hun eigen onvermogen om hetzelfde te doen. Er is, derhalve, sprake van vrouwelijke afgunst: hij laat letterlijk en figuurlijk de heleboel hangen onder het motto ‘wie dan leeft, wie dan zorgt’, een manier van denken die de vrouw maar wat graag zou willen hebben. Overigens, ook als de man niet ziek is, kan hij zonder zichtbare inspanning, één ding kiezen om te doen terwijl hij, als een blinde vogel en dove kwartel, de rest aan zich voorbij laat gaan. Vrouwen klagen dan vaak dat de man oogkleppen op heeft, maar ook die oogkleppen zouden zij maar wat graag willen gebruiken.
Nu de griepgolf weer van zich zal laten spreken, kunnen vrouwen en de bijbehorende mannen hun borst nat maken. Hij zal van de gelegenheid gebruik maken om lekker bediend te worden. En zij zal, desnoods met koorts, de boel draaiende proberen te houden. Een voorspelbare cocktail voor huiselijke onvrede.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties