Het is zelden een compliment als iemand als meegaand wordt beschreven. Het is dan alsof de meegaande mens geen karakter toont, zich gewillig naar de slachtbank laat leiden of zonder mening en onderworpen zich door dominante lieden zijn leven laat afpakken. En heel soms is dat ontegenzeggelijk waar.
Maar veel meer dan menigeen denkt, is de volgzame mens ook slim en karaktervol, vooral omdat hij de kunst verstaat om een geestelijke toestand van innerlijke rust te bewaren. En dat is, voorwaar, geen kleine prestatie, met name omdat de tijdsgeest dicteert dat mensen voor zichzelf op moeten komen en dat zij zich niets moeten laten opdringen. Zo zijn er genoeg lieden die zich geheel eigenzinnig door het verkeer bewegen; en een rood verkeerslicht eerder zien als een (onzinnige) suggestie dan een wet waar zij aan moeten gehoorzamen. Inschikkelijke types hoeven zich, ook in het verkeer, niet waar te maken; en zijn allang blij dat er leidende regels zijn, waardoor onnodige complicaties worden voorkomen. Vooral als het gaat om het uitbannen van ruzies, vermoeiende meningsverschillen en zinloze discussies, heeft de plooibare mens het ultieme voordeel: hij weet op simpele wijze de harmonie veilig te stellen; en kan met één enkele uitspraak (‘daar zou je zo maar eens gelijk in kunnen hebben’) toch vasthouden aan zijn eigen waarheid om op die manier te voorkomen dat hij nodeloos wordt aangevallen. Meegaandheid is ook een ultiem wapen als het gaat om betweters. Laat alle wijsheid aan de tegenpartij over; en de verplichting om het beter te doen vervalt automatisch. Zo heb ik onlangs een bezorgde moeder geadviseerd om zich toeschietelijk op te stellen tegenover haar betweterige ex-man. De zin die zij van mij uit haar hoofd moest leren was: ‘als jij het beter weet in de opvoeding van onze zoon dan leg ik mij daar bij neer; laat me weten wanneer je het voor elkaar krijgt om hem zijn studie te laten afmaken’. Enigszins bozig had de ex-man gezegd: ‘nu jij je er zo gemakkelijk van af maakt, moet ik wel de kar trekken’. En in die laatste opmerking zit een belangrijke kern van waarheid: wie als coulante mens voorrang verleent in het sociale verkeer, zal ook minder (verantwoordelijkheid) hoeven dragen voor de problemen van anderen. Het zijn altijd de betweters die gebukt gaan onder een overdaad aan verplichtingen. Overigens, meegaandheid is ook prima als vorm van beleefdheid, als middel om de ander het podium te gunnen en niet in het minst: als een manier van kijken naar het leven, waarbij dankbaarheid kan worden gevoeld voor wat is gegeven in plaats van onvrede over alles wat er niet is.
Bovenstaande betekent dat de ootmoedige mens, voor eens, ook trots op zichzelf kan zijn. Hij is, niet als zoveel anderen, alleen verzot op zijn eigen mening, maar meer de persoon die altijd openstaat om iets te leren.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties